Ik dacht na over het gelddenken in de politiek. Een goede vriend wilde daar binnenkort iets over zeggen. Lodewijk Asscher was de laatste die ik het had zien doen. Iedereen ging minder kinderbijslag krijgen, had hij bedacht. Hij hield zijn hoofd een beetje schuin, zijn ogen tussen ernstig en droevig, en toen zei hij: ‘Het kan niet anders.’ Het verbaasde me hoe snel zo’n zelfbedachte natuurwet zijn weg vond. Mensen die op straat een microfoon… lees meer >>
Ik stond te wachten voor een stuk of wat haaientanden. De straat die ik in wilde draaien was heel druk en er stonden hoge auto’s langs de stoeprand geparkeerd dus ik kon helemaal niet zien wat er aankwam. Voorlopig trok een lange stoet auto’s aan me voorbij en het gaf niet, ik had de tijd, ik zat eerste rang en kon goed zien wat mensen ‘s ochtends in hun auto’s deden onderweg van hier naar… lees meer >>
Ik zei dat het vliegtuig ging vertrekken en dat alleen jongetjes die zich uitgekleed hadden meekonden. De jongen met wie ik vandaag op de skelter had gezeten en in de attractie Carnaval Festival, kleedde zich razendsnel uit, niks geen oeverloos tijdrekgebabbel deze keer, en ik legde hem op mijn armen, zijn gezicht naar de grond, zijn armen een beetje zijwaarts om de vleugels uit te beelden, zijn benen gestrekt, en we vlogen een lange vlucht… lees meer >>
Ik smeerde pindakaas op een rijstwafel voor de jongen met wie ik de afgelopen dagen heel veel op het springkussen had gesprongen. Iedereen zat aan de ontbijttafel in huisje Ridder. Het blonde meisje uit huisje Safari van een paar deuren verderop in Villa Pardoes keek door het raam, lachte en deed onze deur open. Wij zeiden hallo en zij lachte een hele brede lach en ze liep direct naar de tafel, haar voeten stonden een… lees meer >>
Ik stond op een gigantisch springkussen. Het was rood met blauw en geel. Het lag als een ruimteschip in een grasveld waarvan de grassprieten heel dicht bij elkaar stonden en dat zo zacht was als fluweel. Ik sprong heel hoog en het jongetje met wie ik laatst had gevoetbald liet zich vallen en draaide zich op zijn buik en dan zei ik ‘elektriciteit’ en dan trilde hij als een garnaaltje op mijn sprongen en schaterde… lees meer >>
Ik liep langs Memory Lane, dat ik misschien wel de beste lunchtent van Rotterdam vind. Ik was er voor de vakantie een paar keer geweest en ik hield mijn pas heel even in maar liep toen toch door want ik wist wat er nog allemaal in de koelkast lag en als er iets is wat ik niet kan dan is het eten weggooien en ik liep dus door en zag de gele buizen van de… lees meer >>
Ik liep terug naar het Oostplein. Renate zei dat ze heel tevreden was over hoe het ging, ik had het idee dat de vakantie voor sleet had gezorgd, ik was bepaalde oefeningen vergeten en al dat lopen in de vakantie had de spieren aan de achterkant van mijn benen eerder korter dan langer gemaakt, terwijl je bij Pilates heel vaak je benen moet strekken en dan ook nog in een hoek van negentig graden boven… lees meer >>
