Chocopasta

Ik smeerde pindakaas op een rijstwafel voor de jongen met wie ik de afgelopen dagen heel veel op het springkussen had gesprongen. Iedereen zat aan de ontbijttafel in huisje Ridder. Het blonde meisje uit huisje Safari van een paar deuren verderop in Villa Pardoes keek door het raam, lachte en deed onze deur open. Wij zeiden hallo en zij lachte een hele brede lach en ze liep direct naar de tafel, haar voeten stonden een beetje naar binnen, maar het lopen ging vandaag goed en ze reikte over de tafel en pakte de chocoladepasta en wij vroegen of ze van chocoladepasta hield en zij liet een langgerekt jaaaaa klinken en ze lachte weer en toen zeiden wij dat we dan eerst even aan haar papa en mama gingen vragen of ze wel chocoladepasta mocht en zij lachte gewoon en liep rond de tafel en nam de stoel in van de vader in huisje Ridder die even naar de ouders van het meisje liep en ze ging zitten en ze pakte wat boterhammen, het maakte haar niet uit dat het bord voor haar en het mes bijna op de grond vielen, en wat deed het er ook toe, dit jonge meisje had een duidelijk doel in haar leven, dat misschien ook maar heel kort zou duren, en hoeveel anderen konden dat zeggen, dat ze een duidelijke doel hadden? en ze reikte opnieuw, nu van de andere kant van de tafel, naar de chocopasta. Het mocht en de vader van huisje Ridder smeerde een boterham vol chocoladepasta en klapte die dubbel en zij duwde de boterham in haar mond, alleen het zachte stuk en er kwam een prachtige bruine tekening op haar wangen en even later kwam haar vader en die zei: he, schooier, had je nog niet genoeg gegeten? en ze lachte opnieuw en ze liet de korstjes liggen maar nam nog wel snel een hap van de chocoboterham op het bord naast haar, alleen van het zachte deel van de boterham, en toen had ze genoeg en stond ze op en liep ze naar haar vader en wij zeiden daaag maar daar had zij geen trek meer in.