Ik reed naar Delft, in Barendrecht waren de Sockerbit-bakken voortdurend op. De blauwe dan, de witte waren nooit op, maar ik was het wormenhotel annex de composteerfabriek begonnen met blauw, dus wilde ik verder bouwen in blauw. Het oog wil ook wat. Het was trouwens wel grappig dat de bakken – waarin ik groente- en fruitafval, ongebleekte eierdozen, wc-rolletjes, ongebleekt karton, en straks ook afgevallen bladeren doe – door de Zweedse meubelgigant met de naam… lees meer >>

In zijn boek Vergankelijkheid haalt Midas Dekkers een zeventiende eeuwse kopergravure aan die in het Muiderslot hangt. Het heet De bakker van Eeklo, ook wel De herbakker genoemd, en is gemaakt door Philibert Bouttats de Jongere. Op het werk zien we een bakkerij waar mensen hun hoofd laten afhakken om het opnieuw te laten kneden en herbakken, in de hoop een nieuw, beter, mooier leven te kunnen beginnen. Terwijl de bakkers bezig zijn, zitten de… lees meer >>

In de Volkskrant-serie ‘Zinvol leven’ zegt dichter Maud Vanhauwaert vandaag: ‘Ga je als twee blokken cement tegenover elkaar zitten, dan kun je alleen botsen.’ Haar leestip is Het boek der rusteloosheid van Fernando Pessoa. Ik loop naar de boekenkast, ik heb het boek in tweevoud. Eén exemplaar ligt op het stapeltje dubbele/weg te geven boeken, ik kreeg het vorig jaar van een goede vriend; één exemplaar staat in de kast bij de nog te lezen… lees meer >>

Even dacht ik dat het over was, met de courgettes en mini-komkommers, zo dor en droog zagen de planten eruit, maar nu leeft alles weer op. De komkommer begint zelfs weer dicht bij de grond met nieuwe bloemetjes, en ook de courgette heeft drie nieuwe vruchten gevormd. Of de onderste bestoven is, weet ik niet, toen de tweede bloem zich opende was er geen mannelijke bloem, die was er gisteren wel, toen heb ik de… lees meer >>

En dan is daar plotseling een grote wijnrode tas, meegegeven aan R voor mij vanuit dat lichte dorp aan het water dat nu R’s nieuwe werkplek is. Het is al laat dus pak ik mijn telefoon, zet de zaklamp aan en schijn in de tas. Wat ik zie is geen kinderspel. Naast een oranje pompoen ligt een heuse patisson, de Rolls-Royce onder de bijzondere groenten. Veel mensen denken bij het zien van een patisson aan… lees meer >>

Er is gedoe, een rel. Hebben we er nog niet over gehoord, vraagt de vrijwilliger met het zwarte shirt van Breda Photo in Club Soho waarvoor we net onze fietsen hebben geparkeerd. Er gaan foto’s weggehaald worden na anonieme Amerikaanse protestbrieven. Het staat zelfs in de krant. Ze laat me het AD zien. ‘Toch niet Pier 15?’ roept H, met wie ik ooit veertig procent van een lagere schoolklas vormde, en die voor Breda Photo… lees meer >>

Mijn broer had zijn bonen dit jaar los geschoffeld, zei hij. De rode? Nee de bruine, de kidneybonen waren nog niet zover. En zonet had hij die losgeschoffelde bonen opgerikt. Ik geloof dat hij dat woord gebruikte. Ik hoefde het woord niet te kennen om te weten wat hij bedoelde, hij had de boel op rijen gelegd, zoals je met afgemaaid gras doet. Rijen van zes meter breed, zei hij, precies de breedte van de… lees meer >>