Tegen mijn broer zei ik dat ik de uienteelt maar saai vond. Afgelopen herfst stopte ik een stuk of tien, twintig kleine rode uien in een paar moestuinbakken en nu was ik bezig de eerste van een stuk of tien, twintig grote rode uien te oogsten. Er hingen al vijf rode uien met loof in het klimnet te drogen. Nee, dan de knoflookteelt, zei ik. Je stopt één teen in de grond en je krijgt… lees meer >>

Weken geleden had ik jonge koolmeesjes zien rondhopsen in de tuin en op het terras; nog wat onvast op de pootjes piepten ze om vader en moeder die af- en aanvlogen om het kroost ook buiten het nest nog te voeren. Waar het nestje was geweest wist ik niet, in ieder geval waren de vogelhuisjes in onze tuin onbezet gebleven. Toen die jonge koolmeesjes alweer weg waren, begon het toch nog, in het grijze huisje… lees meer >>

Later zou ik de dierbare over wie ik me de afgelopen maanden te veel zorgen maakte van harte bedanken. Zonder haar, zonder haar niet aflatende bijzondere omstandigheden, zou ik deze stoomcursus ‘geen zorgen maken over dingen waarop ik geen invloed heb’ nooit in zo’n rap tempo hebben kunnen doen. Of nee, ik ging haar niks vertellen. Zuiver gezien had zij er niks mee van doen, ook haar bijzondere omstandigheden niet. De zorgen waren mijn probleem.… lees meer >>

Ik zette Pax-kasten in elkaar. Mensen die Ikea kennen weten wat dat zijn. Het was de derde keer in mijn leven dat ik dat deed, altijd in slaapkamers die niet de mijne waren. Omdat er tussen iedere klus een paar jaar zit, merk ik de kleine veranderingen. Bij de zijpanelen hoef je niet meer na te denken wat de boven- en onderkant is, ze hebben gewoon een zelfde set gaten aan allebei de kanten geboord.… lees meer >>

‘Iemand doden, dat stelt niets voor. Je moet observeren, bespieden, nadenken, veel nadenken, en als het zover is, je hoofd leegmaken.’ Met deze zin opent de roman Anomalie van de Franse schrijver Hervé Le Tellier. Aan het woord is Blake, een van de hoofdpersonen. Is het zo eenvoudig? Ik zag een muis. Het was iets na half tienen, het schemerde. Er zat misschien een meter tussen mij en de muis. En dubbelglas. Ik zat op… lees meer >>

Hôjô is Japans en betekent tien vierkante meter, ki betekent aantekeningen. Hôjôki – Aantekeningen uit mijn hut is de titel van een klein boekje gevuld met de gedachten van de Japanse boeddhistische monnik Kamo no Chômei. Hij schreef het omstreeks 1212, vier jaar voor zijn dood op circa zestigjarige leeftijd. De auteur groeide op in een vooraanstaande familie, werd opgeleid in de schone kunsten van muziek en literatuur, was een poos hofdichter aan het keizerlijk… lees meer >>

Ik oefen al een tijdje in het me geen zorgen maken over zaken waar ik geen invloed op heb. Ik repeteer op dit moment keihard. Soms denk ik dat ik vorder, dan slaap ik een nacht redelijk en denk ik dat de zorgen over de dierbare onder controle zijn. Er is de strategie van schuivende panelen (er doemen voortdurend nieuwe problemen op waarbij de eerste verbleken en ik glimlachend denk: heb ik me dáár druk… lees meer >>