Er was koper gestolen, er was een beschadigd spoorwegviaduct, maar mijn boemeltje glipte overal tussendoor. Ik zwaaide om 10.03 uur naar de kantoortoren van mijn neef, die niet kon terugzwaaien omdat zijn manager net op dat moment zijn ondersteuning nodig had. Vijftien minuten later klapte ik mijn laptop open, mijn vriendin ook. Uren later, toen zij haar dochter ging ophalen en ik naar de trein terugliep, zagen we de schrijver fietsen die zaterdag nog schreef… lees meer >>
Mijn broer stuurde een fotootje van twee grote kiepwagens vol bruine bonen. Hij kwam de winter wel door. Dat was vrijdag. Nu was het zondag en liep ik het water in, zwom een eind de plas op. Verderop een zeilboot, een motorbootje, een man op een surfplank met een peddel, in zijn buurt twee zwemmers die leken op kikvorsmannen. Verder niks, geen hoge kinderstemmen, alleen water. Keek ik rond met vreemde ogen dan kon dit… lees meer >>
Krachttraining. Ik heb het onthouden van de Zomergasten-uitzending met Andrea Maier, hoogleraar Gerontologie en verouderingsonderzoeker. Ze noemde veroudering een ziekte, omdat we veel van onze kwalen die door veroudering worden veroorzaakt, ook ziekten noemen. Ik was het niet met haar eens, we konden evengoed al die kwalen ‘ontzieken’ door ze veroudering te noemen. Uit een ander interview met haar begreep ik dat de term ‘ziekte’ simpelweg meer onderzoeksgeld oplevert. Én dat de farmaceutische industrie helemaal… lees meer >>
Veel service. De sigarenboer draait de bijlagen een kwartslag en vouwt de rest van de krant eromheen, de visboer legt wat van de kibbeling die hij bij de groentevrienden komt brengen, op een papieren zakje voor mijn neus. De groentedochter vraagt of ik eerst wil bestellen of eerst eten. ‘Eerst maar de zaken,’ zeg ik. De groentedochter vertelt de visboer dat ‘deze mevrouw’ bijna niks anders eet dan groente en fruit. Als de visboer wegloopt… lees meer >>
‘Leuk haar,’ zei ik. Ik zag niet dat het nep was, ik denk dat zij alles kan met haar haar. Het was vanwege een bruiloft afgelopen weekend. Feestelijk haar, vastgemaakt aan een heel dunne vlecht die strak over de haargrens liep. Wel makkelijk om het woord ‘kunst’ uit te leggen. Echt haar, kunsthaar. 4 euro, zei ze. Z bracht haar hoofd dicht bij het mijne en hield haar telefoon schuin voor ons. Ze gaf de… lees meer >>
Na de voorstelling The Future of Sex had ik geen idee wat de toekomst van seks zou worden. De schrijver die het stuk had geschreven zat als een Lieve Mona in een wit verlichte bol en beantwoordde langskomende vragen. (Mona: ik zou honderd euro hebben gezet op de Margriet, maar op Wikipedia lees ik dat Lieve Mona de brievenrubriek van de Story was, en weer is. Ook lees ik dat de oplage van Story ooit 700.000… lees meer >>
In de straat: een vrachtwagen, eigenlijk een tankwagen waaromheen een ombouw, met op die ombouw de tekst ‘Onkruidbestrijding door heet water! Verwarmd door biomassa. CO2 neutraal’. Aan de achterzijde een koppelstuk met daaraan twee zwarte slangen. Twee zwarte mannen lopen met die slangen over de trottoirs, de een links van de straat, de ander rechts. Ze laten een kleurloze vloeistof die op deze tropische septemberdag snel verdampt over de grasjes tussen de tegels en stenen… lees meer >>
