‘Leuk haar,’ zei ik. Ik zag niet dat het nep was, ik denk dat zij alles kan met haar haar. Het was vanwege een bruiloft afgelopen weekend. Feestelijk haar, vastgemaakt aan een heel dunne vlecht die strak over de haargrens liep. Wel makkelijk om het woord ‘kunst’ uit te leggen. Echt haar, kunsthaar. 4 euro, zei ze. Z bracht haar hoofd dicht bij het mijne en hield haar telefoon schuin voor ons. Ze gaf de foto een zwart-wit tintje. ‘Stuur je wel eens foto’s naar je familie?’ vroeg ik. Ze schudde haar hoofd, haalde haar neus op. Rare vraag. ‘Te gevaarlijk?’ Weer dat schuddende hoofd. Ze zou iets naar de stad kunnen sturen en dan moest haar familie het daar ophalen. In het dorp kwam geen post. O ja.