Seizoenen

Mijn broer stuurde een fotootje van twee grote kiepwagens vol bruine bonen. Hij kwam de winter wel door. Dat was vrijdag. Nu was het zondag en liep ik het water in, zwom een eind de plas op. Verderop een zeilboot, een motorbootje, een man op een surfplank met een peddel, in zijn buurt twee zwemmers die leken op kikvorsmannen. Verder niks, geen hoge kinderstemmen, alleen water. Keek ik rond met vreemde ogen dan kon dit evengoed het meer zijn waar we aan het begin van de vakantie zwommen: het groen rechts, in verschillende hoogtes – een dicht beboste berghelling; de begroeiing links met een paar strandjes – de eindeloze oever; het blauwe water – een spiegelend bergmeer; de bootjes – jachten voor anker, zonnende mensen op de dekken; in de verre verte futuristische hoogbouw. Duizelende schoonheid, voor wie goed keek. De zon was nog sterk genoeg om mijn huid te drogen, al leek de herfst ongeduldig, het schelpenpad lag vol bladeren. Mijn oom had ergens gehoord of gelezen dat het meer met de droogte dan met de herfst te maken had. Er liepen mensen in witte t-shirts met daarop in blauwe letters Nijmegen-Rotterdam 160 km. Ze liepen niet erg fris meer, merkwaardig zelfs, alsof ze iets mankeerden aan hun heupen, of aan hun hoofd.