Ik liep de winkel in waar Jamin was weggekwijnd. Nu zat De Tuinen er. R zei: Etos, Dirkx, Kruidvat, niet te vergeten Jumbo en Albert Heijn met hun verzorgingsproducten en dan nu De Tuinen. Hoeveel kan een winkelcentrumpje hebben? Ik dacht aan New York, waar je nooit meer dan twee blokken verwijderd bent van een drugstore met de afmetingen van een Nederlandse supermarkt. De Tuinen verkoopt als enige shampoo zonder sulfaat (die andere vijf verkopen… lees meer >>
Ik maakte de bietjessoep nog een keer, nu voor R en de vriendin die ieder jaar haar kinderen professioneel laat fotograferen. Ze behoort tot de superkleine minderheid die weet hoeveel gas ze per jaar verbruikt, minder dan duizend kuub, met z’n vieren. Graag zou ze zonnepanelen op haar dak leggen (dat trouwens net als het onze verkeerd ligt ten opzichte van het zuiden), gewoon om die meter terug te zien draaien. Alleen dat maakt haar… lees meer >>
Ik had medelijden met mijn burgemeester. Die had net op een van de hoogste politieke podia mogen vertellen waarom er uit zijn stad relatief zo weinig mensen naar Syrië vertrekken, of naar IS, of naar allebei, toen er een clubje mensen uit diezelfde stad naar Rome vloog. Zo geslepen als Syrië-gangers zich voordoen als lieve neefjes die voor hun oudtantes gaan zorgen, deed dit clubje zich voor als voetbalfan. Omdat IS had aangekondigd vanuit Libië op… lees meer >>
Ik was vroeg, de vrouw die altijd op donderdag werkt, zei dat Odin nog niet was geweest, ik zei dat het niet erg was, dat ik later wel terug zou komen voor de groentetas, dat ik nu wat nodig had voor de lunch, mijn vriendin kwam schrijven. Ik had tegenover mijn bureau een tweede bureau gemaakt, een stevige plaat op twee ladeblokken. Zo simpel kan het zijn. We hadden het vorige week ook gedaan, toen… lees meer >>
Ik werd om half zes wakker, het kostte me een half uur om te snappen waarom, toen stapte ik doelgericht uit bed, haalde de gele Praxis-emmer uit de keukenkast en liep ermee naar de badkamer, waar ik precies op tijd aankwam. Een stuk minder gelukkig dan de vorige avond proefde ik mijn avondmaal voor de tweede keer en aanschouwde ik het avocadogroen dat aan kleur gewonnen leek te hebben. Terug in mijn warme bed prees ik… lees meer >>
Ik weet ook wel dat buitenlands gedoe altijd een fijne afleidingsmanoeuvre is voor binnenlands gedoe. En dat heel hard ach en wee roepen over dat verrekte buitenland de zaken lekker afleidt. Maar ondertussen hebben we zo onze eigen Griekenlandjes. Nu was het Reaal, waar een leninkje van 700 miljoen was kwijtgeraakt, wat noch De Nederlandsche Bank, noch het ministerie van financiën noch de externe accountant hadden opgemerkt (en waar wij wel voor hadden betaald; wij,… lees meer >>
Ik hoorde, op een verjaardag, over toiletpotten met een draagkracht tot honderdvijftig kilo die nog nooit waren bezweken – mensen in verpleeghuizen zijn meestal vederlicht –, maar die waren afgekeurd omdat de norm tweehonderd kilo was. Ik hoorde over een groot tafelblad op een rolstoel waardoor de gebruiker ervan naar een verpleeghuis dreigde te moeten, want bij een bepaalde grootte geldt het stempel ‘opgesloten’ en opsluiten mag alleen in verpleeghuizen, niet in verzorgingshuizen. Iemand met… lees meer >>
