Nedergriekenlandje

Ik weet ook wel dat buitenlands gedoe altijd een fijne afleidingsmanoeuvre is voor binnenlands gedoe. En dat heel hard ach en wee roepen over dat verrekte buitenland de zaken lekker afleidt. Maar ondertussen hebben we zo onze eigen Griekenlandjes. Nu was het Reaal, waar een leninkje van 700 miljoen was kwijtgeraakt, wat noch De Nederlandsche Bank, noch het ministerie van financiën noch de externe accountant hadden opgemerkt (en waar wij wel voor hadden betaald; wij, de belastingbetalers naar wie, in de woorden van Halbe Zijlstra, de Grieken de middelvinger opstaken, iets wat de Nederlandse regering nu dus met dit binnenlandse Griekenlandje ook deed). Dat leek opmerkelijk, maar was het natuurlijk niet. Accountants zijn nog altijd druk met boekhoud- en belastingtrucs, daar is zelfs de uitzendkracht niet meer bereid tot saai controleerwerk; De Nederlandsche Bank heeft sinds Wellink een blinde vlek voor misstanden bij banken en verzekeraars, denk aan DSB, de redenering daar is iets van: banken en verzekeraars zijn cruciaal voor het systeem, die doen dus niks fout; en het ministerie van financiën heeft bij volle verstand vanaf 1995 de woekerpolissen van verzekeraars willens en wetens alle ruimte gegeven en nu die veenbrand het halve land zwartgeblakerd heeft achtergelaten, durft het niks meer te doen, want dan zouden de verzekeraars omkiepen. Dat het nu de consumenten zijn die omkiepen, maakt niemand wat uit. Ik wil maar zeggen: daar is de mindset ook nog niet helemaal wat die zou moeten zijn. Ik verlangde plotseling hevig naar een Nederlandse Varoufakis.