Ik werd om half zes wakker, het kostte me een half uur om te snappen waarom, toen stapte ik doelgericht uit bed, haalde de gele Praxis-emmer uit de keukenkast en liep ermee naar de badkamer, waar ik precies op tijd aankwam. Een stuk minder gelukkig dan de vorige avond proefde ik mijn avondmaal voor de tweede keer en aanschouwde ik het avocadogroen dat aan kleur gewonnen leek te hebben. Terug in mijn warme bed prees ik het ingenieuze waarschuwingssysteem in mijn lichaam, besloot nog een paar uurtjes te slapen en dan fit genoeg te zijn voor de afspraak van elf uur. Toen het negen uur was, bleek mijn telefoon stroom nodig te hebben, ik verliet mijn warme bed, haalde mijn oplader, stopte die in het stopcontact, sloot de telefoon aan en kon direct door naar de badkamer en de gele emmer. Daarna voelde ik me best oké, al was mijn vaalbleke gezicht me in de badkamerspiegel niet ontgaan, ik sprak telefoonbeantwoorders in, las mijn vaste krantenrubrieken op de telefoon, voelde dat het tijd werd om bewegingloos te gaan liggen, zonk weg in koortsige theorieën uit mijn kindertijd: dat bewegingloos liggen hooguit uitstel, maar nooit afstel is: wat eruit moet, moet eruit; dat drie keer het minimum is. Ik was het nog niet verleerd om tevergeefs te hopen die regels een keer te doorbreken. ’s Avonds at ik chocoladevla.
Ervaring
Voeg toe aan je favorieten: Permalink.