Er zat een knik in de hoofdstengel van de klimkomkommer. Ik zag een kleine opening in de holle stengel met daaromheen wat verkleuring en verdroging. Voorbij de knik zaten een paar beginnende komkommers, niet dikker dan het oplaadsnoer van mijn telefoon en meer grijs dan groen. De komkommer klimt langs een draad, als ik ‘m help tenminste en daar was tijdens de vakantie de klad ingekomen. Nu wikkelde ik de stengel en draad weer voorzichtig… lees meer >>

Tussen de nog onrijpe druiven hingen blauwe, verschrompelde exemplaren. Besverbranding door zonnebrand, leerde ik. Ik haalde alle verschrompelde bessen weg, ook de nog harde druiven met blauwe verkleuringen plukte ik van de trossen. De witte druif tegen de achterschutting had er meer last van dan de blauwe druif tegen de zijschutting. Die laatste krijgt de zon later. Ik was er niet toen de temperatuur dagenlang boven de dertig graden uittorende, maar als de komende weken… lees meer >>

Dit is weer een hele andere stad, ook een studentenstad, maar de studenten zien er anders uit dan in die vorige studentenstad waar we waren. Niet individueel, dan zien ze eruit als zichzelf, maar als groter geheel passen ze bij deze als anarchistisch bekend staande stad, de haren langer, de kleren fladderiger, de fietsen rammeliger. Hetzelfde zijn de huizen met voortuinen vol fietsen en de ruimte die er in bepaalde straten is voor wandelaars en… lees meer >>

Het museum heeft een buiten en een binnen. Eerst gaan we naar buiten. Er staan ronde huisjes met rieten daken rondom een binnenplaats. Je zou ‘hutjes’ willen zeggen, maar op de grond ligt beton en de muren zijn geel gepleisterd, er zitten geen ramen in, wel één lage opening die uitkomt op de binnenplaats. Aan de buitenzijde zijn de ruimtes tussen de huisjes dichtgemaakt met een muur, behalve op één plek. Op een uitlegbord staat… lees meer >>

We verlaten de rijk gedekte ontbijttafel van Corrie en Piet. In dit paradijs hadden we best langer willen blijven, maar de volgende wandelingen liggen elders, de volgende B&B is zich al voor ons aan het gereedmaken. Dus nemen we na een goed gesprek over het leven afscheid. Tegen Corrie, die eigenlijk iets te veel van zichzelf eist en er geen vrede mee kan hebben dat haar tuin eigenlijk maar twee maanden staat te stralen, zegt… lees meer >>

Het klinkt mooi, coulissenlandschap, maar het betekent veel minder bomen, nauwelijks bos, meer asfalt. De meeste ruimte in dit landschap is omheind: voor erven, weilanden, akkers. Gelukkig wordt er land opgekocht door natuurorganisaties en op die plekken verdwijnt het prikkeldraad en kun je weer over onverharde paden lopen. Op het einde van de wandeling is een landgoed dat eeuwenlang in dezelfde familie is gebleven. De laatste bewoners waren een broer en vier zussen. Allen bleven… lees meer >>

We verlaten het studentendorp en rijden noordoostwaarts. Halverwege slaan we af van de doorgaande weg en parkeren bij een station. Er is een parkeergarage met automatisch hek waarvoor je niks hoeft te betalen. Het wordt vandaag net zo heet als gisteren, maar op het kaartje zie ik veel donkergroen. De bossen waardoorheen we zullen wandelen vormen de oostelijke zoom van de Veluwe, hebben namen als Onzalige bossen en behoorden vroeger tot de jachtdomeinen van de… lees meer >>