Er zat een knik in de hoofdstengel van de klimkomkommer. Ik zag een kleine opening in de holle stengel met daaromheen wat verkleuring en verdroging. Voorbij de knik zaten een paar beginnende komkommers, niet dikker dan het oplaadsnoer van mijn telefoon en meer grijs dan groen. De komkommer klimt langs een draad, als ik ‘m help tenminste en daar was tijdens de vakantie de klad ingekomen. Nu wikkelde ik de stengel en draad weer voorzichtig om elkaar heen, en precies zo dat het geknakte stuk niet langer knakte maar stevig recht werd gehouden langs de draad. Als een soort spalk.
Iedere dag keek ik even naar de komkommer en de kwetsuur. Ik zag nieuwe bloemetjes komen, en ook bijtjes vlogen af en aan. De teint van de komkommertjes bleef dof, al zwollen ze wel iets op. En toen ging het plotseling hard, overnight zeggen de Engelsen. In 24 uur tijd leken drie exemplaren groot genoeg om te plukken. Tien centimeter is het advies, maar je kunt ook kijken naar de schil. Die glansde bij alledrie groen, dan is het tijd.