Ik had deel 1 van Knausgard, Vader, in twee weken verslonden. Met het tweede deel Liefde was ik een maand bezig geweest, Zoon had weer niet meer dan twee weken gekost. Over deel 4, Nacht, had ik precies twee maanden gedaan. Je zou denken dat het kwam doordat dat deel in het noorden van Noorwegen speelt waar het in de winter altijd donker is. Het had er ook mee te maken dat ik een week… lees meer >>

Ik pakte drie sinaasappels van de schaal. Een gewone en twee bloedsinaasappels. Die had de groentevrouw mij aanbevolen. Zonder bonuskaart wist zij goed wat ze aan mij kwijt kon. De bloedsinaasappels kwamen van Odin en omdat ik iedere week een Odin-groentetas bij haar ophaalde moesten die bloedsinaasappels ook in mijn straatje passen. Ik legde de sinaasappels op het aanrecht en trok de witte sinaasappelpers van Princess een stukje van de muur. Het was gek. Tot… lees meer >>

Ik was vrijdag de fietsenwinkel ingelopen, de mevrouw die daar al honderd jaar werkt had mij gevraagd wat ik zocht, ik had het haar uitgelegd, een niet opvallende fiets die in de rekken bij het station moest passen, dus geen breed stuur of een bagagedrager voor, maar wel een stevige bagagedrager achter waarop ik volle boodschappentassen kon vervoeren, en zij had mij in hoog tempo door de zaak geloodst. Er waren er twee waarbij ik… lees meer >>

Ik keek boven het schap. Daar stond ‘aluminium, staal, messing’. Ik keek de vakjeskast in de bouwmarkt nog een keer van boven tot onder door, maar het enige dat ik zag waren aluminium hoekprofielen, aluminium slijtstrips, aluminium overgangsprofielen. Ik keek rond, er liep een jongen in een rode Karwei-polo, hij zag mij kijken en kwam op mij af. Ik wees naar de woorden boven het schap en vroeg waar het staal was. Hij zette drie… lees meer >>

Ik sneed brood, de kinderen draalden om de snijplank, ik gaf ze de keus tussen het donkere brood en het lichte maïsbrood en ze kozen allebei voor een stuk van het lichte brood. M maakte Shakshuka. Kerst was alweer twee en een halve week voorbij, maar wij gingen zo aan een verlate kerstlunch en dat vonden we allemaal best oké, want zo verlengden we die donkere feestdagen nog wat, wat moest je anders in die… lees meer >>

Ik opende de brief met de vrolijk gekleurde bolletjes in het logo en het handgeschreven motto ‘betrokken, deskundig, nabij’. Ik dacht dat het ging om die koepel waaronder het verpleeghuis in Oudenbosch viel, waar mijn vader een week in een stoel had gehangen met een band om zijn buik. Hoe kon je de boel ook uit elkaar houden, niks heette meer zoals je gewend was, niks was meer wat het was. Ik las de brief,… lees meer >>

Ik had plotseling tijd voor deze blog. Eigenlijk had ik nu in het lege huis van mijn vader moeten zijn. Daar zou een ‘voorinspecteur’ van de verhuurder komen kijken. Ik was om acht uur vertrokken, maar om half negen was ik nog niet op de snelweg. De afgelopen weken, toen het nog vakantie was, had ik over dat stukje tot de snelweg niet meer dan twee minuten gedaan. Op de radio hoorde ik alleen iets… lees meer >>