Fictie

nachtIk had deel 1 van Knausgard, Vader, in twee weken verslonden. Met het tweede deel Liefde was ik een maand bezig geweest, Zoon had weer niet meer dan twee weken gekost. Over deel 4, Nacht, had ik precies twee maanden gedaan. Je zou denken dat het kwam doordat dat deel in het noorden van Noorwegen speelt waar het in de winter altijd donker is. Het had er ook mee te maken dat ik een week op vakantie was geweest, dan lees ik nauwelijks. En dan was er nog mijn vader, de verpleeg- en ziekenhuizen, de uitvaart, het leeghalen van zijn huis, instanties, dat was in die zin ook een soort vakantie geweest, het verhield zich slecht met lezen. Op internet kon ik nergens vinden wanneer deel 5 in vertaling zou verschijnen. Dat vond ik best gek voor een schrijver die zo’n hype was en ook omdat iedereen altijd zegt dat je op internet alles kunt vinden. Kennelijk had niemand die vraag nog gesteld. Ik mailde de uitgever. Binnen een half uur had ik een mailtje terug van de hoofdredacteur. Komende zomer, schreef ze. De eerste vier delen had ik zo ongeveer achter elkaar gelezen met hooguit een paar dagen en één ander boek er tussen. Nu moest ik nog even wachten en dat had iets lekkers. Ondertussen kon ik nadenken of er na Knausgard nog fictie mogelijk was.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.