Sap

sapIk pakte drie sinaasappels van de schaal. Een gewone en twee bloedsinaasappels. Die had de groentevrouw mij aanbevolen. Zonder bonuskaart wist zij goed wat ze aan mij kwijt kon. De bloedsinaasappels kwamen van Odin en omdat ik iedere week een Odin-groentetas bij haar ophaalde moesten die bloedsinaasappels ook in mijn straatje passen. Ik legde de sinaasappels op het aanrecht en trok de witte sinaasappelpers van Princess een stukje van de muur. Het was gek. Tot voor kort perste ik mijn sinaasappels met de hand op een plastic pers uit twee delen die ik ooit voor twee gulden vijftig bij Xenos had gekocht en taalde ik niet naar een elektrische pers. En nu stond er dus een op mijn aanrecht. Hij kwam uit mijn vaders boedel. We hadden hem op zolder gevonden, spiksplinternieuw in de doos. Handig, dacht ik, en ik had hem meegenomen. Ik had nog nooit ‘handig’ gedacht, ik had altijd gedacht: zonde van de ruimte zo’n apparaat op je aanrecht, zonde van de stroom, zonde van de verloren kans om ‘s ochtends vroeg al lekker te bewegen met je handen en je schouders. Misschien kwam het omdat het apparaat bij mijn vader vandaan kwam en ik geen idee had waarom dat apparaat daar nieuw op zijn zolder had gestaan. Zo waren er wel meer verrassingen. De televisie bijvoorbeeld. Hadden wij het tot eind jaren zeventig zonder televisie moeten stellen en daarna met een draagbaar zwartwit-dingetje waarop het altijd sneeuwde, de laatste televisie van mijn vader was breder en platter dan de televisie van mijn broer en mij bij elkaar. Toch was er wel degelijk iets handig aan de elektrische pers. Het verpulverde de vezels beter, het lepelde de sinaasappels beter uit, ik kon de pitten makkelijk van het rooster scheppen en vervolgens, als ik de perskegel had verwijderd, het vruchtvlees in het sap vegen. Het gaf geen geklieder op het aanrecht en er kwam nauwelijks nog vruchtvlees in de gootsteen. Dat was ook belangrijk. Ik besloot tot een compromis. Ik trok de stekker uit het stopcontact en draaide met de hand de sinaasappels over de perskegel. Toen deed ik de stekker er weer in en draaide voor het laatste beetje de sinaasappels nog even over de machine.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.