Ik hoorde Anna Enquist. Ze had het over haar laatste boek. Plotseling was ze er niet meer. Ik draaide aan de zwarte knop van de badkamerradio. Hij hing aan een dik koord, de ontvangst haperde wel vaker. Ik poetste mijn tanden. Even later zette ik de wekkerradio aan. Nu sprak Enquist over voetbal. Ze vond het jammer dat je op tv niet het hele veld zag, zeker nu met Van Gaal, zei ze, is het… lees meer >>

Ik stond met mijn knieën tegen het witte porselein en toen kwam het al. Ik deed een stap naar achteren. Eerst waren er twee groene golven, ik herkende de avocado van de lunch van zo even, die kwam in kleine stukjes mee in het slagroene vocht, de kleurstof in sla is bijna even sterk als die in gras, dat wist ik van mijn nichtje die experimenteert met natuurlijke kleurstoffen. De derde golf was rood, het… lees meer >>

Ik hoorde wat vallen. M hoorde het ook. We gingen verder met onze websites, we speurden op onze dashboards naar waar we de header konden veranderen, en de afbeelding. De kleine zelfstandige moet van alle markten thuis zijn. Later zaten we in de tuin, gewoon midden op de dag, dat was ook zo’n markt die was weggelegd voor kleine zelfstandigen. M volgde de blik van poes, die eindigde op het smalle randje van de buitenmuur,… lees meer >>

Ik mengde sla met tomaten, walnoten, geitenkaas, schelvislever. Het was van dat weer dat toen ik de groenteboer vroeg of er nog wat aanloop was geweest, hij zei: vrouwtje bloot, handeltje dood. Naast de sla lag de krant, in de tuin warmden zonnestralen de klimhortensia. Op pagina dertien herkende ik de jonge Deense dichter. In een paar weken tijd hadden meer dan honderdduizend Denen zijn bundel gekocht. Onder zijn foto was het gedicht Jeugd afgedrukt.… lees meer >>

Ik keek naar een debat over kindregelingen. Er waren er nu heel veel en straks nog maar een paar. De minister noemde het een belangrijke hervorming, wat betekende dat er veel ging veranderen. Arme mensen met kinderen en een uitkering gingen er op achteruit, arme mensen met kinderen en werk gingen er op vooruit. Al in mijn eerste baantjes in het restaurant van Vroom&Dreesmann en bij de levensverzekeringen van ABNAMRO leerde ik dat werken extraatjes opleverde: overgebleven… lees meer >>

Ik leerde een nieuw woord: öde. Het stond in Willem Jan Ottens Specht en zoon. De verteller, een nog onbeschilderd doek, vreest dat de schilder een winterlandschap op hem wil aanbrengen, met in zijn midden een wak: ijskoud water met kleumende zwanen. De verteller vindt het een öde voorstelling. Ik zocht het op. Eenzaam, desolaat. Buiten hadden de mannen die ik vanochtend vrolijk had zien ronddraaien op hun oranje speelgoedkranen hun eigen landschap geschapen. Het… lees meer >>

Ik maakte een doekje nat, liep naar buiten, veegde met het doekje over de springtouwen, die ik aan elkaar had geknoopt en tussen de pergola en de schutting had gespannen. Ik controleerde het lichtgele doekje, ik zag nergens zwart. De vorige keer dat ik het deed, had ik ook geen zwart van de springtouwen gehaald, en de voorvorige keer ook niet. Toch nam ik iedere keer de springtouwen  af als ik er iets groots overheen… lees meer >>