Ik had de stoel al zien staan, aan het einde van het tuinpad, voor de schuurdeur. Nu zat de buurman erin, mooi in de zon, vitamine D verzamelend. Ik keek in de koelkast, schreef een paar dingen op, ging door de voordeur naar buiten en zei hallo tegen de buurvrouw. De buurvrouw was op vakantie geweest. Ik vroeg me af of haar chocoladebruine, leerachtige huid nog vitamine D kon opnemen. ‘Als je nog een kaart… lees meer >>
Ik kreeg een artikel over de nieuwste wolkenkrabbers op 57th Street in New York. Steeds smaller, hoger, duurder, was het credo. Dat smalle had een praktische reden. Voor mensen met geld, en voor hen werden die smalle dingen gebouwd, was het zo geen probleem een hele etage te kopen, wat hen tevens ontsloeg van het moeten begroeten van de buren, en voor de projectontwikkelaar betekende het geen moeilijk gedoe over waar de muur te zetten… lees meer >>
Ik had last van een Germanwings-achtig probleem, zij het minder dodelijk. Omdat ik de laatste tijd veel op verschillende wifi-netwerken had ingelogd, beschouwde de beveiliging van mijn website mij als een indringer en ontzegde mij de toegang. Soms kwam ik erdoor, veel vaker niet, en ik liet het zo. Er zouden stabielere tijden komen en die kwamen er toen ik Hollands op het doosje aardbeien las. Er zat veel uitgebloeide bloesem tussen de vruchten en… lees meer >>
Ik plakte onmiddellijk een vet oordeel op de vrouw naast me, die zeker vijftien procent van mijn stoel in beslag nam. Aan haar andere kant zat haar man die zo mogelijk nog meer ruimte op belendende stoelen nodig had voor alle vlees. Overetende domme Amerikaanse toeristen. Pats. Op hetzelfde moment las ik in Trouw van vorige week over de dalende inkomens in de Verenigde Staten. ‘Amerikanen,’ haalde de krant de Amerikaanse journaliste Chrystia Freeland aan, ‘denken… lees meer >>
Ik zocht naar de tonnen met kikkers en ander gekrioel die ik hier jaren geleden gezien had, maar ik zag ze niet meer. Misschien hadden ze hier ook een Marianne Thieme en waren die tonnen inmiddels verboden of liep ik in de verkeerde straten. In een enorme viswinkel bewogen de garnalen nog wel en zag ik onder de toonbanken, waarop ijs en schoongemaakte vissen met kop en staart, de aquaria waarin het dringen was voor… lees meer >>
Ik ging zitten in de fauteuil waar de mooie dame van zeker tachtig of misschien wel negentig gebogen voor haar laptop had gezeten. Haar aanwezigheid voor het raam had me naar binnen gelokt, zo mooi vond ik het beeld van die dame met haar lange grijze haren in een lage staart voor haar laptop. Toen ik de thee had afgerekend en een plaatsje zocht, stond zij net op. Deze zaak gaf het verse voedsel aan… lees meer >>
Ik was blij dat ik de knopen aan mijn jas had gezet en een muts had meegenomen. Er was ook nog kans op regen, twintig procent volgens een weersite, maar daar bleef het bij, bij een kans. Een kans op winnen betekent ook meestal verlies. Ik nam de D, stapte uit bij een tempel, een kathedraal, een kerk, een betonnen gevaarte waar het geloof in winnen stevig werd beleden. De spelers werkten een half jaar… lees meer >>
