Indringer

Ik had last van een Germanwings-achtig probleem, zij het minder dodelijk. Omdat ik de laatste tijd veel op verschillende wifi-netwerken had ingelogd, beschouwde de beveiliging van mijn website mij als een indringer en ontzegde mij de toegang. Soms kwam ik erdoor, veel vaker niet, en ik liet het zo. Er zouden stabielere tijden komen en die kwamen er toen ik Hollands op het doosje aardbeien las. Er zat veel uitgebloeide bloesem tussen de vruchten en de smaak was nog niet helemaal wat ik gewend was van de aardbeien van de groentevrienden, maar het kwam dichterbij dan de voorlaatste aardbeien die gekruist leken met kers en qua smaak zweemden richting snoepwinkel. Ik begon in Babbitt van Sinclair Lewis. De eerste zin luidt: ‘De torens van Zenith reikten boven de ochtendmist uit, grimmige torens van staal, beton en kalksteen, robuust als kliffen en sierlijk als zilveren staven. Het waren citadellen noch kerken, maar franke en fraaie kantoorgebouwen.’ Het boek speelt in de jaren twintig van de vorige eeuw. De hoofdpersoon verkoopt huizen aan mensen die het eigenlijk niet kunnen betalen. Zijn bijna volwassenen kinderen hebben geen idee wat met hun leven te gaan doen. Ik ging een heel actueel boek lezen.