Ik vond het een hart onder de riem van het boek – en de literatuur in het bijzonder – dat de voormalige ombudsman zei dat iedere Nederlander een interessant verhaal heeft (als je maar luisterde) en dat hij, als hij de tijd had om met alle Nederlanders te praten, wel zestien miljoen romans zou kunnen schrijven. Een paar jaar geleden, toen zo’n beetje ieder ‘sociaal’ wetsvoorstel de suggestie begon te ademen dat we in dit… lees meer >>

Ik had het verlengsnoer in het buitenstopcontact gestopt en daarop weer een stekkerdoos aangesloten. Twee mensen betekent al snel twee laptops, twee telefoons. Inderdaad plugde mijn vriendin ook twee apparaten in. Mijn vader, zei ze, maakte ooit een buitenstopcontact voor mijn moeder, omdat die buiten wilde strijken. Let op, zei ik, straks komt de merel, die neemt plaats aan de rand van het water, dipt zijn snavel erin, vist een kikkervisje eruit, laat die heel… lees meer >>

Ik vroeg of de juf of meester al vakantie had. Het was woensdagmorgen, bijna elf uur, het meisje deed haar moeder na op de toestellen. Nee, de vakantie was nog niet begonnen. Later vertelde Renate me wat er aan de hand was. De school van het meisje, zes jaar, hanteert strakke regels. Als je het klaslokaal binnenkomt, zoek je de juf op, geef je haar een hand en zeg je ‘goedemorgen’. Dat had het meisje… lees meer >>

Ik was precies op tijd bij de lichtblauwe bus waarop links naast de deur in witte letters ‘Verzoeke met gepast geld te betalen’, stapte in en ging op de rode achterbank zitten, naast de nooddeur waarop een hendel en in rood de letters Open en een gekromde pijl. De busfanaat reed ons naar iets buiten de stad (het voelde als buiten de stad, al was het nu Rotterdam, maar in 1917, toen Van Nelle de… lees meer >>

Ik had net gelezen, in Auke van der Wouds De nieuwe mens, dat het Witte Huis nabij de Oude Haven in Rotterdam met elf verdiepingen, 43 meter hoogte en voltooid in 1898 decennialang het hoogste kantoorgebouw van het Europese continent is geweest. Mijn oma van vaders kant was tien, mijn opa tweeëntwintig, ze kenden elkaar nog niet, bouwkundigen hadden hun wenkbrauwen gefronst: bleef zoiets wel staan op die slappe Rotterdamse ondergrond (samen met de Laurenskerk overleefde… lees meer >>

Ik had voor de eerste dag gekozen, dan zou het nog niet zo druk zijn, dacht ik, en dat klopte. Bovendien was iedereen nog heel enthousiast. Na drie dagen ben je het vertellen van het pure verhaal over Spaanse worst, of Hongaarse olieën uit karweizaad en zwarte peper, of brood met maar drie ingrediënten, of mosterd van hele mosterdzaden en kersen (omdat de buurman kersenteler is en na weer een hagelbui aankwam met de vraag:… lees meer >>

Ik voelde toch even in het kleine bovenvakje in mijn rugzak toen de conducteur omriep dat er een sleutel was gevonden, een zwarte, van Axa. Ook de jongen met de Aziatische looks en de blauwe baseballpet met roze en pastelgroene bladeren van HUF checkte zijn tas en sloot toen zijn ogen weer. De jongen schuin tegenover hem had kennelijk geen fiets en scrolde onvermoeibaar door honderden regels broncode op zijn laptopscherm. SublimeText las ik linksbovenin.… lees meer >>