Ik bestudeerde de snavel van de houtduif, oranje overgaand in rood en tot slot in een witte bobbel het dichtst bij zijn kop. Hij is niet bang, landt gewoon op de rand van de schutting, anderhalve meter van mij af, om daarna door te vliegen naar de vijver. Pikt de merel zowel links als rechts van het bruggetje in het water, de houtduif drinkt altijd rechts. Hij boog zijn kop diep, duwde de hele snavel… lees meer >>
Ik lag op mijn rug op de Cadillac, viste achter me de twee ringen op die langs de palen hingen, strekte mijn armen naar het plafond en trok iets tot ik spanning voelde op de veren. Toen duwde ik de ringen naar beneden, waarbij de veren zeker twee, misschien wel drie keer zo lang werden, tot mijn armen gestrekt langs mijn lijf lagen. ‘Schouders in de mat,’ zei Renate. Ze duwde op mijn rechterschouder. Ze… lees meer >>
Ik zag de merel weer, hij keek in de vijver, nam twee hapjes water, geen gedoe dit keer met kikkervisjes. Misschien had hij al ergens gegeten. Iets later deed ik hetzelfde als de merel, behalve dan dat gehap naar water. Er zwom weinig meer. Toen ik tegen het losgekomen metalen profiel duwde, dat het zwarte vijverzeil tegen de houten bak moet klemmen, begon in de donkere spleet plotseling van alles te bewegen en springen. Ik… lees meer >>
Ik dacht: nu ik toch bezig ben… Dus ben ik binnenkort behalve zwammenaanrecht-agrariër ook zonne-energieboer. Op ons eigen licht hellende dak kan het niet, dat ligt verkeerd, noordwest, maar gelukkig zijn er andere daken, zoals die van het Rotterdamse Uit je eigen stad, een van de grootste stadslandbouwboerderijen van Europa. De stadsboeren gaan 276 zonnepanelen op hun dak leggen, zoeken via crowdfunding geld en daaraan heb ik zojuist een bescheiden bijdrage voor vier panelen geleverd.… lees meer >>
Ik ben een RotterZwammert. Sinds vier dagen. Vorige week mengde ik vers koffieprut met het aangeschafte broed in een zwart emmertje, deed het deksel erop en wachtte vier dagen. Toen lichtte ik het deksel verwachtingsvol op, zag een melkwit wolkenlandschap met op één plek nog wat koffie, exact zoals in het instructiefilmpje, dus kon er nieuwe koffieprut bij en nu wacht ik weer een paar dagen. Bruin. Wit. Bruin. Wit. Tot het emmertje vol is.… lees meer >>
Ik bekeek de man die keek naar zijn auto in de wasstraat. Omdat het zondag was, gebeurde er niks bij de Mazda-showroom, geen trailers met nieuwe auto’s, ook niks bij de achtergelegen garage, ook niks bij de benzinepompen, niemand beroerde de slangen, alleen de autowasserij draaide haar borstels en spoot water en shampoo. Ik dacht aan Edward Hoppers Gas. Het is zo’n wasstraat waar de borstels en lappen heen en weer gaan, niet de auto.… lees meer >>
Ik hoorde laatst een moeder antwoorden op de vraag hoe oud haar dreumes was, dat hij nu bijna net zoveel dagen buiten als in de baarmoeder had doorgebracht. Bij elkaar vijfhonderd zoveel nog wat dagen. Ik kan dus best zeggen dat ik er bij was op die zomerse junidag zesenveertig jaar geleden, toen mijn oom en tante in het huwelijk traden. Mijn zussen waren er ook. De oudste in een prachtig wit mouwloos jurkje op schoenen met… lees meer >>
