De bewoning van het grijze hoge vogelhuis begint nu toch serieus te worden. Vlogen de koolmezen aanvankelijk af en toe eens naar binnen om dan na een hele lange tijd weer eruit te komen, nu is het Schiphol. Mama-koolmees met de iets smallere zwarte stropdas op haar borst is nog maar net naar binnen gegaan of papa-koolmees cirkelt al in de wachtrij om te mogen landen. Mama naar buiten, papa erin, papa eruit, mama erin.… lees meer >>
H vroeg of ik zin had in de film Todos lo Saben. Natuurlijk. Javier Bardem die ik voor het eerst zag in No Country for Old Man en Penelope Cruz die ik al vaker zag in films van Pedro Aldomovar, spelen de hoofdrollen en zie ik graag. De film begint met een bruiloft, een Spaanse bruiloft, familie, vrienden, muziek, eten, drinken, idyllisch landschap, mooi weer, een stortbui, en dan in de late uurtjes volgt het… lees meer >>
Er zaten groene asperges in het krat. Ik vond een recept waarvoor ik alle ingrediënten wel zo’n beetje in huis had, het was een bijgerecht voor twee personen, dus kon het prima als hoofdgerecht voor één dienen. Ik draaide de oven op 220 graden, haalde uit de diepvries twee kleine boterhammen en legde die op het ovenrooster: een simpel alternatief voor de panko uit het recept. Toen pakte ik de groene asperges, zocht bij iedere… lees meer >>
Van K hoorde ik dat mensen die zijn gevlucht en mensen die zijn gebleven elkaar in het zuidelijke buurland proberen te ontmoeten. Ik vraag ernaar bij Z. Ze volgt het nieuws daar meer dan hier. Vrijwel onmogelijk, zegt ze. De grenzen zijn weer dicht, alleen via de lucht kunnen mensen naar het zuidelijke buurland, maar dan nog. Kom maar eens aan papieren. Een regime dat zijn bevolking wil controleren en niet wil dat mensen voor… lees meer >>
Ik nam de metro naar Delfshaven, koos na het uitchecken in een keer de goede uitgang, liep een paar minuten oostwaarts langs een belwinkel en een oriëntaalse snackbar met heel veel citroenen in de vensterbank, sloeg rechtsaf naar de historische haven, liep langs terrasjes met toeristen, telde de huisnummers en belde bij een hoge zwartgelakte deur aan. De jonge vioolbouwer deed open, zijn haar was kort, maar net lang genoeg om te kunnen zien hoe… lees meer >>
‘Sorry,’ zei ik tegen de vederesdoorn die in de voortuin op een meter van onze gevel en op twintig centimeter van het trottoir domicilie had gekozen. ‘Ik lees dat je tien tot vijftien meter hoog kan worden, dan mag je hier niet staan, zo zijn de regels op dit stukje van de aarde.’ Ik trok het blad los en peurde diep met mijn wijsvinger om de veel langere witte pen uit de grond te trekken.… lees meer >>
De jonge merels met hun lichtbruine spikkelkleed en op hun rug en staart al veren in volwassen kleuren kunnen inmiddels vliegen, maar roepen nog wel voortdurend om eten. Dan gaan ze op de rand van de schutting zitten, roepen eentonig en wachten tot pa of ma komt aanvliegen en iets in hun bek stopt. Vandaag pikt vadermerel met zijn snavel wild in de border op zoek naar wormpjes. Eén van de twee jongen doet hem… lees meer >>
