Net als vorige week weer veel meerkoeten in de plas met daartussen hier en daar een futenpaar. Maar… goed kijken. Niet ieder zwart stipje is wat het lijkt. Door de verrekijker ontdek ik eenden. Eenden met een zwarte kop en een witte buik, of een vieswitte buik, en een kuifje. Ook eenden met een zwarte kop en een bruine buik, klein kuifje, geel kraaloogje. Natuurlijk, zal ik straks zeggen als ik thuis de boeken opensla:… lees meer >>
Voor de stamppot met witlof, blauwe kaas, gebakken peer en walnoot had ik aardappelen nodig. Dorées, adviseerde N die op zaterdag altijd bij de groentevrienden werkt, die kookten lekker papperig. Nicola’s leken hem het beste voor het ovengerecht met pompoen waarin de stukken aardappel heel moesten blijven. Ik kocht zes ons Dorées en vier ons Nicola’s. Ik dacht aan wat de vriend van mijn nichtje vorig weekend zei. Hij werkt bij de aardappelhandel die ik… lees meer >>
De Ibuprofen 600 bruis smaakte naar sinas met prik, de antibiotica naar druivensuiker al lukte het niet de weëe medicijnsmaak helemaal weg te werken. Het spoelmiddel deed denken aan stophoest. Die Ibuprofen was ondanks de vrolijke smaak een venijnig goedje, het mocht alleen in de maag komen als daar al een bodempje eten lag. Van de apotheek had ik 21 zakjes gekregen, ze gingen dus uit van zeven dagen heftige pijn, maar na drie zakjes… lees meer >>
Volgens de historicus Simon Sebag Montefiore is er niets zo eenzaam als de eenzaamheid van het internet. ‘Je bent er in gezelschap van honderden miljoenen anderen en toch meer alleen dan ooit,’ zei hij afgelopen zaterdag in een interview in Trouw naar aanleiding van zijn boek Geschreven geschiedenis. Voor dat boek selecteerde hij ruim honderd brieven van de oudheid tot nu: brieven van historische figuren en onbekende mensen; schokkende brieven, erotische, hartverscheurende, wrede, leerzame. Daartegenover… lees meer >>
Vriendin Z werkt sinds een paar maanden twee dagen per week in de zorg. Ze vindt het leuk, ze is zelfs op zoek naar nog een andere plek waar ze op andere dagen zou kunnen werken. Haar werktijden zijn wisselend: soms van ’s ochtends tot begin van de middag, soms van halverwege de middag tot in de avond. Ze kreeg de vraag of ze in plaats van tot zeven uur ’s avonds tot acht kon… lees meer >>
Ik weet niet of de band met het koelelement al om mijn hoofd zat toen ik wakker werd. Ik opende mijn ogen, mijn zicht was een beetje wazig, ik was weer terug op zaal, op mijn plekje, ik trok mijn kastje dichterbij, opende de la, pakte mijn telefoon en belde R, zei dat het al klaar was, dat ik kiplekker in mijn bed zat. De vrouw die me eerder het kluisje had gewezen, zei: ‘Alweer… lees meer >>
Dave zette het bed strak naast de operatietafel. Eigenlijk was het meer een stoel met de rugleuning plat. Ik mocht van het bed naar de operatietafel klimmen. Dave legde iets wits over me heen dat het midden hield tussen een deken en een laken en dat lekker warm aanvoelde. Onder me voelde het ook heel warm, alsof ik op kruiken lag waardoorheen warm water stroomde. Dave vroeg hoeveel ik woog en hoe lang ik was,… lees meer >>
