Om negen uur stond ik met de auto voor de flat van vriendin Z. Even later kwam ze aangelopen. Ze opende het rechter achterportier en nam als een echte diva schuin achter me plaats. Ik zei ‘Goedemorgen mevrouw’, ‘Alles goed mevrouw’, en zij zei: ‘Ik mag niet praten. Coronaregels.’ Ze lachte, trok haar mondkapje nog iets verder over haar neus. Het linkerachterraam en het rechtervoorraam had ik een stukje opengezet, dat leverde volgens een krantenartikel… lees meer >>

De visboer was de hele week in quarantaine geweest. In Rotterdam wel te verstaan. Hij woont in Spakenburg, maar daar durfde hij de voorbije dagen niet meer te komen wilde hij gezond en wel zijn zaak draaiende houden. Zijn vrouw werkt in Spakenburg in een verpleeghuis en daar waren al diverse bewoners overleden en had een flink deel van de personeelsleden corona (gehad). De kerken waren niet het probleem, zei de visboer. Daar was alles… lees meer >>

Het daglicht bood verlossing van mijn onrustige nacht waarin ik een illusie armer was geworden over meel, maar er ook een plan was gerijpt. Ik waste me, schoot een broek en een sweater aan, dronk een glas water, deed bij de kapstok schoenen, sjaal en jas aan en stapte naar buiten. Ondertussen dacht ik na over een andere uitspraak van Issa Niemeijer-Brown in zijn boek over brood: de meeste bakkers weten niet waar hun meel… lees meer >>

Op de valreep van het oude en het nieuwe jaar wilde ik brood leren bakken van niet meer dan meel, water, zout en gist. Om me in te lezen had ik Niemeijer-Browns Een boek over brood gekocht en nadat ik dat in één ruk had uitgelezen hield het boek me nogal uit mijn slaap. Meel was allang niet meer wat ik dacht dat meel was – een door twee zware stenen geplette tarwekorrel –, waarvan… lees meer >>

Misschien kwam het door Yvette van Boven die ik op tv snelle broodjes zag bakken van het graan van een boer op Schokland. Misschien kwam het door Trouw dat een boek over brood verkoos tot kookboek van 2020. Misschien kwam het door de weespermoppen die ik voor kerst maakte en waarvoor tot mijn verbazing slechts vier ingrediënten nodig waren. Waarschijnlijker was het dat de tarwekorrel al langer in mij lag te ontkiemen en nu met… lees meer >>

Zwager C is jarig. Ieder jaar zucht hij ver van te voren over wat hij met zijn verjaardag zal doen en over de boodschappen die hij in huis moet halen en na afloop over alles wat is overgebleven, en ieder jaar viert hij het op dezelfde manier met dezelfde mensen. Uitzondering zijn de kroonjaren: die viert hij buitenshuis met een mooi etentje. Vanwege de corona perikelen én omdat hij moet werken viert hij zijn verjaardag… lees meer >>

Er zitten volop knoppen in de clematis armandii, de bosrank met zijn groenblijvende leerachtige, tongvormige bladeren. Op Wikipedia lees ik dat de bloeitijd van maart tot april is. In 2018 en 2019 schreef ik op deze plek over de eerste witte bloempjes die ik in de tweede week van februari zag. Op het voorbalkon blijven de sugarsnapplanten bloeien en peultjes vormen al heeft de storm van afgelopen weekend de wirwar van kwetsbare stelen flink tegen… lees meer >>