Zwager C is jarig. Ieder jaar zucht hij ver van te voren over wat hij met zijn verjaardag zal doen en over de boodschappen die hij in huis moet halen en na afloop over alles wat is overgebleven, en ieder jaar viert hij het op dezelfde manier met dezelfde mensen. Uitzondering zijn de kroonjaren: die viert hij buitenshuis met een mooi etentje.
Vanwege de corona perikelen én omdat hij moet werken viert hij zijn verjaardag dit jaar niet, schrijft hij op de app. Het is voor het eerst in 37 jaar dat hij niet vrij is op zijn verjaardag. Hij is taxichauffeur, vervoert vooral mensen van en naar het ziekenhuis, heeft soms wel drie mensen in zijn taxi, zonder spatscherm tussen hem en de passagiersstoel.
We maken een filmpje voor hem, ik strijk Happy Birthday op de cello, R zingt, we wensen hem alle goeds, zwaaien, werpen handkusjes naar de camera en sturen hem het filmpje. Zwager vindt ons schatten. En dan zijn er nog twee schatten, schrijft hij, wij kennen ze, ze wonen in dezelfde stad als waar zwager woont, die hem uitnodigen om te komen eten, op zijn verjaardag.
Ik denk dat mijn zwager nog nooit zo’n relaxte verjaardag heeft gehad.