Ik wachtte op de metro. In mijn broekzak voelde ik mijn telefoon, op de display stond ‘onbekend’. Normaal neem ik ‘onbekend’ niet op, maar sinds twee dagen betekende ‘onbekend’ de oranje bank en inderdaad was het Wiebe uit Leeuwarden. Wiebe viel met zijn Friese nuchterheid meteen met de deur in huis en zei dat het geld op de rekening moest staan en daarmee ontnam hij mij de kans boos te worden wat ik toch al… lees meer >>
Ik belde met het o58-nummer. Ik kreeg weer het bandje met de boodschap dat dit nummer binnenkort werd opgeheven en dat de Nabestaandendesk dan alleen via een 020-nummer bereikbaar zou zijn. Na het bandje kwam Sjoukje met een kordate Friese tongval. ‘Onmiskenbaar Leeuwarden,’ zei ik tegen Sjoukje. Ze begreep het eerst niet. Ik vroeg of Sjoukje naar Amsterdam moest, net als het nummer. Nee, zei ze, ze wist niet goed waarom ‘haar’ nummer zou verdwijnen,… lees meer >>
Ik drukte het nummer van de Nabestaandendesk in. Het was een 058-nummer. Leeuwarden. Op alle papieren en mappen die ik had gekregen stond dat nummer. Als je het belde begon een vrouwenstem op een bandje te vertellen dat dat nummer binnenkort opgeheven werd en dan noemde ze een 020-nummer. Ik snapte niet waarom. Tegenwoordig kon je met een 010-nummer in Groningen wonen. Ik legde de jongen uit wat ik wilde en dat dat niet via… lees meer >>
Ik ging achter de jonge vrouw met de dubbele kinderwagen staan. Voor haar stond nog iemand en daarvoor werd iemand geholpen door de vrouw die ze in zulke open bankruimtes gastvrouw noemen. Achter mij gingen de schuifdeuren open, een oude man tikte met zijn stok tegen de schuivende deur alsof het hem niet snel genoeg ging. Hij schuifelde naar de geldautomaat, maar die deed het niet. De man tikte een paar keer tegen de muur… lees meer >>
Ik zag op tv een jongen van negentien die voor Nederland op de Olympische Spelen ging snowboarden. Hij had een paar jaar geskied zei hij, was op zijn zevende gaan snowboarden, was op zijn twaalfde Nederlands kampioen geworden en was toegetreden tot het nationale team en nu stond hij in een professionele snowboardhal en hij had stoere kleding en ongetwijfeld een heel team om zich heen van trainers en verzorgers. Ik dacht aan Tim Zom,… lees meer >>
Ik zat op de vierde rij op de middelste stoel. Er waren acht rijen in totaal, veertig stoelen. In het donkere zaaltje zaten nog vier vrouwen, waarvan twee elkaar kenden. Op het scherm zei de actrice die Simone de Beauvoir speelt over het uiteindelijke succes van haar vriendin en schrijfster Violette Leduc dat er geen mooiere bevrijding is dan die via de literatuur. lees meer >>
Ik keek of er fruit buiten lag, druiven of iets roods. Maar ik zag alleen pompoenen. Mooie muts, zei de groenteboer, toen ik binnenstapte. Die muts had ik net gekocht in de Bijenkorf. Ik zei tegen de mevrouw van de Bijenkorf-kassa: haal de labeltje er maar gelijk af. Ze zei dat iedereen dat vandaag zei, dat van die labeltjes. Iedereen trok alles gelijk aan of zette de boel gelijk op. Ik zei dat het kwam… lees meer >>
