Ik had de stoffeerderij op internet gevonden. Stoffeerderij Maria werkte vanuit huis en dat voelde goed. Ramona reageerde ook direct op mijn vraag om een prijsopgaaf en aan de achternaam te zien was ze Roemeens en toen ik langsging om de stof uit te zoeken, gewoon in een klein woonhuis in zo’n doolhofcomplex uit de jaren tachtig in de buurt van het Hofplein, trof ik Maria in een duster en ook een klein meisje van… lees meer >>
Ik had de luie tuinstoel achterin de tuin gezet. Het is zo’n stoel waar je benen ook helemaal oppassen en als je met je handen een zetje tegen de armleuningen geeft dan kun je die hele stoel een stukje naar achter kantelen en liggen je benen hoger. Het was de eerste keer dit jaar dat het kon, buiten werken. Dat de zon warm genoeg was. Buiten werken was fantastisch. Het maakte mijn werkruimte heel veel… lees meer >>
Ik was er niet wakker van geworden, maar de motorzaag en de takkenhakselaar zorgden er wel voor dat ik snel opstond. Eerst dacht ik dat het ergens achter was, een straat verderop, maar toen ik in de badkamer stond, klonk het heel dichtbij. En dat was het ook. Het was gewoon in de straat. Toen ik op het balkon stond, zag ik net de kruin van de enorme kerstboom op straat landen. Die kerstboom stond… lees meer >>
Ik opende het tasje met daarin de drie cadeautjes. We hadden de boekhandelaar om advies gevraagd, wat wisten wij nog van goede boeken voor achtjarigen?, en er over nagedacht welk boek we aan wie zouden geven. Ze waren acht geworden, de tweeëige tweeling. Vier handen op een buik, maar ook heel verschillend. Boeken stonden niet op hun verlanglijstje. Ik gaf het stoerdere, door de boekhandelaar als beste aangeprezen boek aan de langere, ogenschijnlijk onverstoorbare zus… lees meer >>
Ik zag een man met zijn armen onder zijn hoofd langs een holle bosweg liggen. Verderop tussen de bomen liepen donkere varkentjes. Het was een foto in een kookboek dat gepresenteerd werd in een Overschiese boekhandel waarvan ik het bestaan tot een week geleden niet kende. Dat lag volledig aan mij. De kok die het kookboek gemaakt had, zei dat de man de boer was, van wie hij de varkens afnam en dat ze vaak… lees meer >>
Ik hoorde de man zeggen: ‘Ze is vervreemd, niet alleen van mij, van iedereen.’ Hij zei het niet hard, zachtjes zelfs, maar ik hoorde het toch, hij zat in het vierzitje voor mij, met zijn gezicht naar mij toe. Het was nog vroeg, ik twijfelde of dit al een werkgesprek was: had een mens zin om al voor acht uur een opmerkelijke collega te bespreken? Toen zei de man, die er duidelijk niet veel zin… lees meer >>
Ik opende een doos van Salohill. Er had ooit éénkiemig suikerbietenzaad ingezeten, 4 x ± 100.000 korrels stond in bruine drukletters op de zijkant. Het kwam van de B.V. Hollands Zweedse Zaadmij Amsterdam, maar op de rode dozentape die was versierd met groene suikerbieten stond ‘Bennebroek’. Het waren handige dozen, kleiner dan een verhuisdoos, perfect voor boeken. Uit de doos pakte ik ‘Het gat in de heg’ van W.G. van de Hulst, vierde druk. De… lees meer >>
