Ik voelde het voorjaar, het kwam door de uitbundige zon die alle aangewaaide zand en vuil op de ramen schaamteloos toonde. Ik liet het schrijfwerk voor wat het was en vulde een emmer met water. En daarna nog een paar. Omdat ik toch bezig was, ging ik naar de tuin en veegde de bladeren bij elkaar, het was pijnlijk de kleurenpracht op te vegen en in de bladkorf aan de straatkant te kieperen. Maar nu… lees meer >>
Ik bestelde vijf mandarijnen, een bak aardbeien, vier peren. R pakte een dadel uit een bakje waarboven stond: wel proeven, niet eten. Ik had het al eerder zien staan, maar snapte het niet. Ik hou niet van dadels. De groentedochter vroeg of ik misschien nectarines wilde. Ze waren rijp. Uit de vitrine pakte ik platte peterselie. R vroeg of ze een goede dag had gehad. De groentedochter schudde haar hoofd. Zodra Sinterklaas in het land… lees meer >>
Ik liet de bladeren liggen, op het terras, in de tuin, de herfst was al kaal genoeg. Een vriendin met wie ik wat heen en weer mailde over hoe het ging, concludeerde dat er nooit niets aan de hand was: was de zieke weer beter, dan was er inmiddels iemand dood, was de dode afgewikkeld, dan was er elders wel weer een probleem, pech, een ongeluk, iets waar je zorgen om kon hebben. Dakpannen die… lees meer >>
Ik zag de beste trompettist van Nederland, misschien wel van Europa. Hij stond gewoon op mijn perron, een suburbane plek met in de wijde omtrek geen cultureel podium te bekennen, functioneel gebouwd voor het verwerken van alledaagse, gehaaste forensen, niet voor het ontvangen van wereldberoemdheden. Na de laatste stationsaanpassingen – schuifdeuren die altijd tegenover elkaar openstaan –, was zelfs de hangjeugd afgehaakt. Wie geen geld heeft voor klassieke muziek, organiseert tocht. Ik was net begonnen in Daniel… lees meer >>
Ik vroeg me af of de wereld zachtaardiger zou worden nu bijna iedereen softtouch bezig was. Zelfs de stoere mannen van de riolering en de stratenmakers en de asfalteerders aaiden over iPads en tipten tegen joysticks, fijne bewegingen waarmee het zwaarste machinaal werd opgetild, verplaatst, weggerold; en dat wat grof geweld vereiste sloegen ze gewoon over. Daarom was de buurman aan het eind van de straat zelf maar bezig een bandje tussen de trottoirtegels en… lees meer >>
Ik zat naast het meisje dat een 3,2 had gehaald voor financiële administratie. De coupé zat vol jonge mensen, ze kenden elkaar. Er kwam een leraar langs die vroeg waar zijn collega’s zaten, een jongen zei: op het volgende perron, de leraar zei: bedoel je in de volgende wagon? Er werd een klein beetje gelachen. Een meisje met een angstig gezicht en een thuis geprint ticket met zo’n zwartwitte Escher-achtige QR-tekening erop zei dat ze… lees meer >>
Ik liep vastberaden de zebra op. Sinds Rome doe ik dat. Wie in Italië aarzelt bij een zebra, staat er morgen nog. In Nederland is die kans 50-50, maar niet in de spits. Dan zijn de verhoudingen 80-80: 80 procent kans dat je plat worden gereden, 80 procent kans dat niemand stopt voor een aarzelende voetganger. Mensen gaan te laat naar bed, blijven na de wekker te lang liggen, kinderen werken niet mee, mensen schatten… lees meer >>
