Ik wenste iedereen bij de groenteboer een gelukkig nieuwjaar en na de mandarijnen, druiven, mineola’s, Hoekschewaardse chips en veel doosjes fruit-in-chocoladelekkers ook alvast een goed weekend, omdat ik niet wist of we zaterdag voor sluitingstijd terug zouden zijn uit het noorden. De groentedochter vroeg hoe ik dan aan mijn verhalen moest komen, en daar had ze een punt. Daarna reden we van snelweg naar snelweg; vanaf de provincie met de ontelbare windmolens hadden we het… lees meer >>

Ik verwachtte Joop van Zijl, maar hoorde iemand anders. Ik dacht: Joop van Zijl is toch niet dood? Ik bekeek het pak van de dirigent, geen billentikker, maar een relatief kort jasje op een lichtere pantalon. Ik dacht: waarom draagt deze dirigent voor het oog van vijfhonderd miljoen kijkers een goedkope combinatie? Omdat dit Oostenrijk is? Ik zag het overhemd van de tweede violist over zijn broek hangen. Ik dacht: mag hij dat omdat hij… lees meer >>

Ik liep de stad in. Het oude Luxor had zijn nieuwe gevel al, wat eigenlijk dus de oude, voor-vorige gevel was. Voor de stoffenzaak Schröder tegenover het stadhuis stond een busje, de stoffen verhuisden naar een goedkopere locatie. De luxe meubels rechts en De Slegte links waren al weg. Waarom de verhuurder Schröder niet dezelfde zachte anti-kraakhuurprijs bood als de popupstores van jonge Rotterdamse ondernemers en ontwerpers links en rechts, was me een raadsel. Van… lees meer >>

Ik tilde de batterij en stukje op en stopte hem weer terug, drukte op de ‘aan’-knop, tikte, als het al zover kwam, een code in en daarna nog een code, en keek verwachtingsvol naar het scherm waarop een klok verscheen waarvan de secondewijzer de ene keer direct stil bleef staan, andere keren er nog vijf of drieëntwintig seconden uit perste. De afgelopen dagen had mijn telefoon ook al wat gehaperd, en de batterij-methode had toen… lees meer >>

Ik was voor mijn doen vroeg bij de groenteboer. De gasten morgen pretenderen gezonde types te (willen) zijn, die ook nog eens het beste voor hebben met de wereld, dus die konden onmogelijk hardop gaan zeuren over de afwezigheid van hert of kalkoen. Het maakte de voorbereidingen overzichtelijk. De groentedochter vroeg laatst hoe het met mijn boek ging en of dat dat echt het enige was wat ik deed. Ik mompelde iets over deze blog,… lees meer >>

Ik kreeg een fotootje van mijn broer: de meer dan levensgrote arrenslee met rendieren en twee kerstbomen uitgevoerd in heel veel lampjes stond weer in het weiland tussen zijn buurjongen en hem in. Net op tijd. Ik stuurde hem drie lachende whatsapp-kerstmannetjes terug. Het was vakantie. De scholen die normaal de kinderen bewaren, waren dicht, dus nu zat een vader met drie jochies bij de kapper. Ik had nog nooit kinderen bij deze kapper gezien.… lees meer >>

Ik las De man zonder ziekte van Arnon Grunberg. Het stond al twee jaar in de kast. Het kwam door een essay van Rob Schouten in Trouw, de krant die nu wat onder vuur ligt vanwege een journalist die bronnen verzon en chefs die de zorgen van collega’s daarover hadden afgedaan als koffieapparaatgeklets. Ze hadden duidelijk Ons feilbare denken van Daniel Kahneman niet gelezen, die het koffieapparaat een wezenlijke plek noemt, omdat wij (anderen) daar… lees meer >>