Vriendin Z wil taart leren bakken. ‘Welke?’ vraag ik. Maakt niet uit. Lust ze appeltaart? Ja. Dan wordt het appeltaart, wat is er Nederlandser dan appeltaart. Ik vraag vriendin M om haar recept. De roem van haar appeltaart reikt tot ver voorbij haar eigen vriendenkring en die van haar kinderen. Durft Z vandaag over de gladde stoepen naar mij toe te komen? Ze gaat het proberen, en anders neemt ze de metro of de bus.… lees meer >>
Sinds 16 november werkt vriendin Z op een werkervaringsplaats van de gemeente. Ze zet plantjes in potten, stekt planten, stickert potten. Omdat er met grote rolkarren wordt gereden moet ze veiligheidsschoenen aan. Op haar eerste werkdag krijgt ze schoenen. Z past en zegt: De schoenen zijn veel te breed, veel te zwaar. Met mijn voet kan ik die niet optillen. De teamleider van Roteb zegt: we hebben standaard veiligheidsschoenen, ik kan niet voor iedereen aparte… lees meer >>
Nergens muggen meer. De deuren die dwars op het huis sluiten en die sinds de zomerse hitte vertrokken is herfstig klemmen, openen haperloos. De was is in een mum van tijd droog. De ramen in de kamer waar de was droogt en waar dan altijd een raampje openstaat beslaan niet. De cello raakt iedere nacht ontstemd. De compostwormen eten niks. De vrolijke steen – beschilderd met een rood lieveheersbeestje tegen een hemelsblauwe lucht – die… lees meer >>
Ik bakte brood 21, weer helemaal volgens recept van Issa Niemeijer en deze keer van biologische bloem van Lidl dat volgens de website van broodsmakelijk.nl overeenkwam met T55-meel en dat zou het goede type meel moeten zijn voor baguette-achtig deeg. Ik had het deeg gevouwen en gevormd als een pavé, die naam had het brood gekregen omdat het leek op een straattegel. Zoals gebruikelijk vanaf brood 1 filmde R het aansnijmoment. Hij heette alle kijkers… lees meer >>
Ik stond tussen de bouillonblokjes, de pindakaas en de hagelslag en ik hoefde mijn rechterhand niet eens uit mijn handschoen te halen om te weten wat ik voelde. Een dode vinger. Ik had nog niet eerder een dode vinger gehad. Ik trok mijn handschoen van mijn hand, bekeek mijn spierwitte middelvinger tussen de rozige andere vingers en liet ‘m aan R zien. ‘Hm,’ zei hij en ging verder met op zijn tenen staan om van… lees meer >>
Bij brood twintig waren we even de tel kwijt. Het was een volkorenbrood waarin voor 840 gram aan ingrediënten was gegaan en dat na de oven 735 gram woog. Ik vertelde de vaste kijkers dat ik tegenwoordig een stanleymesje – gewoon uit de gereedschapskist, wel even schoongemaakt – gebruikte om het brood in te snijden voor mooie gringes, glimlachjes: je mocht niet verwachten dat het brood altijd vanzelf openbarstte. R zei dat je er ook… lees meer >>
Dik doet ertoe. Daar kwam ik achter toen ik stokbroden ging maken. Ik heb geen stokbroodpan, op internet had ik al verlekkerd gekeken naar lange smalle zware terrineachtige ovenpannen met deksels, maar in het kader van ontspullen ging ik het eerst anders proberen. In de pannencarroussel staan één broodblik en twee cakeblikken en met een beetje fantasie kon je daar ook iets smals en langs inzien, als je ze met z’n drieën achter elkaar zette.… lees meer >>
