Voor een geveltuinproject kocht ik ooit een gevlekte dovenetel en kruipend zenegroen. Nadat het gevelproject een stille dood stierf, stonden de twee plantjes in hun potten op het vijverbruggetje met een dikke veter onderin waardoorheen water vanuit de vijver werd opgezogen, die de planten vochtig hield. Sinds ik twee nieuwe grote plantvakken heb, staan de dovenetel en het zenegroen in de volle grond. Nu pas komen ze tot wasdom, bloeien ze paars en felroze en… lees meer >>

A heeft twee cello’s op proef en ze is er niet uit welke te nemen. Daarom vraagt ze J en mij luisteren. J is negentien en filosofiestudent met dik golvend bruin haar en heeft voor mij les. Hij heeft net als A een barokcello en gaat binnenkort naar het festival voor oude muziek. A pakt de twee proefcello’s en wij luisteren. De een spreekt direct aan, de ander is dieper. Een goede vriendin, tevens cellist,… lees meer >>

Ik liep een week met een dikke wang en nu die begint te slinken bel ik de tandarts. Ik kan om twaalf uur terecht. Dat is het fijne van een tandarts die rustig aan doet, er zit rek in zijn agenda. Ik zeg hem dat ik nu bijna zes maanden bezig ben met het spuitje en het mondwater en het spoelen, en dat ik twee keer kleine ontstekingen heb gehad en vorige week een serieuze,… lees meer >>

Linksboven, daar zit ie. De vérstandskies. Hij beweegt, zonder zich te laten zien. Begin dit jaar ging ik met een dikke wang naar de tandarts. Het leek mij genoeg bewijs dat een kaakchirurg aan de slag kon. De tandarts zei dat het acute euvel niet zozeer de kies was, maar een ontsteking. Hij gaf me een spuitje met een gekromde punt mee. Ik moest listerine in de spuit doen en dan die smalle gekromde punt… lees meer >>

Onze dirigent zegt dat de wijk niet pluis is, schietpartijen, foute auto’s, drugsvondsen, hij kan het weten, hij woont hier, maar op deze zonovergoten dag zie ik daar niks van. Ik heb vanochtend nog de lastigste loopjes van Yiddish Blues doorgenomen, en ben te vroeg hier, wandel naar de rivier, kijk naar de appartementen achter me die zes, zeven verdiepingen hoog zijn. Als je daar woont, is je uitzicht fantastisch. Ik haal de saxofoonkoffer van… lees meer >>

Ik stap uit op station Delfshaven, neem niet de uitgang die ik neem voor celloles, maar die aan de andere kant. Het is kwart voor één en de zon brandt. Ik wandel noordwaarts, de huizen hier zijn misschien al een eeuw oud en hebben smalle voordeuren. Als je naar buiten stapt, sta je direct op de stoep. Verderop staan een man en een vrouw voor een geopende deur. Zijn haren zijn lang en dun en… lees meer >>

Bij bergbeklimmen is het niet zo dat iets je beschermt, zegt Rand, de hoofdpersoon in de roman Solo Faces van James Salter. Rand is een Amerikaan, jaar of dertig, een vrije geest met een passie voor bergbeklimmen. Henk van Straten schreef eind mei, toen de foto van die bergbeklimmersfile op de Mount Everest trending was, dat wie een berg wil beklimmen gewoon Solo Faces van Salter moet lezen. De roman begint en eindigt in de… lees meer >>