Journalist Thomas Erdbrink was in Afghanistan en maakte de tv-serie Onze man bij de taliban. Het is alweer even geleden dat ik de aflevering zag waarin een jonge talibanleider van het ministerie van informatie aan Erdbrink uitlegt dat de taliban meisjes vanaf hun twaalfde wel moesten verbieden naar school te gaan, omdat de mensen op het platteland nu eenmaal zo denken en dat verwachten van het nieuwe regime. Er zou anders te veel onrust op… lees meer >>

En dan, als ik er niet op uit ben omdat ik gewoon stevig aan het wandelen ben, schuift er zomaar een madeliefje mijn ooghoek in. Het staat in het gras van de oever van de rivier, vlakbij een steiger en schuin tegenover dat gek grote huis met dat rare hertenkamp waar het gras altijd tot op de grond is kaalgevreten. Ook al zocht ik er niet naar, nu heeft dat kleinood – kort op de… lees meer >>

Het kwam door de column van Marjoleine de Vos die schreef over een grijze ochtend waarop ze diep in gedachten buiten liep tot ‘een zwaan zich zwaar uit de sloot verhief en zwoegend over de kale akker vloog in de richting van de kerktoren verderop’, dat ik mijn wandelschoenen aantrok en naar buiten ging. Het waaide, de wind sloeg voortdurend kou tegen mijn jas. In mijn linkerzak had ik mijn loep, in mijn rechterbroekzak mijn… lees meer >>

Over twee maanden gaat de tegelzetter met pensioen, hij maakt gebruik van de zware beroepenregeling. Maar nu zit hij nog hier in onze badkamer op zijn knieën. Hij doet het werk 44 jaar en heeft nog nooit zere knieën of een stijve rug gehad. Altijd gesport, sterke spieren, zegt hij. Maar hij wil er ook niet op gaan wachten, dus zwaait hij met 64 jaar af. Hij levert wat pensioen in, maar de sector zorgt… lees meer >>

Ik liep naar de bibliotheek. Raynor Winns derde boek Landlijnen stond voor me klaar. Ik had het ergens in de herfst gereserveerd en het wachten had het verlangen alleen maar zoeter gemaakt. Winns eerste boek Het zoutpad had me van mijn sokken geblazen. Het was die mengeling van lopend onderweg zijn – het geleidelijk één worden met het pad, de vogels, de zee, de planten, de zon, de regen, weg van de betonnen wereld –,… lees meer >>

Journalist Sinan Can reist door het tweestromenland tussen Eufraat en Tigris. Sinan op zoek naar het Paradijs heet de tv-serie. Aan de Syrische kant van de Eufraat ontmoet hij landbouwer Mahmoud, zijn voorouders leven hier al zeker duizend jaar. Mahmoud schenkt de filmcrew hete melk van eigen koeien. De huizen zijn van leem en stro gemaakt. ‘Geen cement, geen ijzer?’ vraagt Sinan. Dat zouden we kunnen gebruiken, zegt Mahmoud, maar dit is een natuurlijk alternatief… lees meer >>

Het is elf uur ’s morgens en het regent. Ik ben net klaar met een les over de ruwbladige plantenfamilie die ik nu buiten zou moeten gaan opzoeken. Maar eerst ontbijten. Ik kook havermout, snij een peer in stukjes, pel een mandarijn en kijk ondertussen de tuin in. Op de pergola precies boven het koolmeeshuis zit een kauw, een tweede zit op de schutting. Schuin achter de eerste kauw wandelt een Turkse tortel. Een ekster… lees meer >>