Het enige dat je hoeft te weten, zei ik tegen R, is dat we om tien uur gaan stemmen en daarna een ommetje lopen, zodat we tegen elf uur weer thuis zijn. Dann geht’s loss. R fantaseerde over een draaiorgel dat om elf uur de straat in zou rijden. Of een fanfare. Of al zijn vrienden die op anderhalve meter afstand in de straat hem zouden komen toezingen met R op het balkon om de… lees meer >>
Sinds ik de kleine grijsbruine vogel met het roodbruine petje in de tuin heb ontdekt, zie ik haar bijna dagelijks. Meestal bij de vetcake waar niet veel meer van over is, en ook op de takken van de amberboom, en op de takken van de sering van de buurvrouw. Ook al zitten er nul zwarte veertjes op haar lijf, in de mensenwereld gaat ze door het leven als zwartkop. Ook het mannetje heeft geen zwarte… lees meer >>
Zie ik al spinazie opkomen? vraagt Jelle in de Makkelijke Moestuinapp. Nee, niet echt, klik ik aan. Geeft niks, zegt Jelle. De week na het ijs heb ik in dat eerste warme lenteachtige weekend en ook nog de dagen erna alle moestuinbakken klaargemaakt voor het nieuwe seizoen. Voor die klus haalde ik de speciekuip onder het terras vandaan om daarin de oude moestuinmixgrond van de verschillende bakken te gooien en flink door elkaar te roeren… lees meer >>
Echt lobbig of bubbelig was het na zeven dagen nog niet in het bakje met daarin de zuurdesemstarter of dat wat de zuurdesemstarter moest worden. Het rook scherp, op internet las ik veel over een azijnachtig of alcoholisch geur, zelf dacht ik meer aan ammoniak. Vriendin Z die de afgelopen tijd bijna dagelijks wel even langs wandelt omdat er deze periode flink wat te regelen is, vroeg wat ik aan het doen was in dat… lees meer >>
‘De tent kan tot windkracht tien hebben,’ zegt trainer P. Hij wijst naar een roestige stalen pen net boven de straatstenen die verbonden is met een paal en de onderkant van de tent; de pen zit een meter diep de grond in. Bij het hotel waar ik vijf minuten geleden langsfietste, waren de grote afvalcontainers omgewaaid. Tegenover het hotel zijn ze een kantoorgebouw aan het strippen en daar wapperden grote stukken geel isolatiemateriaal hard heen… lees meer >>
‘Kijk,’ zegt Z die met haar blauwe mondkapje rechts op de achterbank zit terwijl ik met mijn zwarte stoffen mondkapje het stuur vasthoud en een vrachtwagen inhaal, ‘in België krijg je tien, twintig euro per week als je een uitkering hebt en ook vrijwilligerswerk doet. Dat is goed. Je wil misschien daar iets kopen, iets drinken. Of je koopt iets, een vest of handschoenen voor dat vrijwilligerswerk. Maar in Nederland moet alles gratis.’ Ik knik,… lees meer >>
De compostwormen hebben de winterse kou goed doorstaan. Ze zijn dik, hebben de kleur van een darm die net gevuld is door een worstenmaker, zijn met veel en kronkelen actief. Ik kan denken dat het aan mijn inspanningen ligt – toen de herfst koud begon te worden zette ik het wormenhotel in een speciekuip, wikkelde er losjes bubbeltjesplastic omheen en dekte de bovenkant af met een omgekeerde kartonnen doos – maar met deze aantallen kunnen… lees meer >>
