Net voor de voltooiing van mijn zesenveertigste levensjaar kreeg ik voor het eerst van mijn leven een glas bier over me heen. Met bepaalde zaken ben ik laat. Mijn tafelgenoot zei: ik had graag je gezicht gefilmd, die milliseconde waarin je aan mijn gezicht zag dat er achter jouw rug met die kleine serveerster en dat blad met die twee volle smalle hoge bierglazen erop iets te gebeuren stond. Ik vroeg of hij dan ook… lees meer >>

Ik zei dat het een goed moment was om uit elkaar te gaan. De mevrouw die op een zwart toetsenbord tikte en mijn rijbewijs door een scanner haalde, zoiets als er ook met bankbiljetten gebeurt bij de supermarkt maar dan groter en met een beeldscherm eraan gekoppeld, glimlachte. ‘De bank neemt afscheid van mij, van ons allemaal,’ zei ik, ‘dan doe ik niet moeilijk en zeg ik ook adieu.’ Door een speling van het lot,… lees meer >>

De mevrouw met permanent zei tegen de mevrouw met kort grijs haar dat ze geen auto meer had sinds haar man dood was. Verderop op het perron een man en een vrouw met grote koffers, geen Japanners, al had ik onvoldoende kennis om preciezer te zijn: misschien Chinezen, of Koreanen. Dat laatste lag voor de hand, in het buurtje naast het onze zijn dankzij Nissan lang geleden veel Koreanen neergestreken. Op station Oostplein waar vorige… lees meer >>

Omdat ik enorm was uitgevaren tegen die sapkuur – ik had dingen geroepen als: volksverlakkerij; mensen vallen niet af van sap, ze krijgen alleen maar honger; waarom zou je alles wat de natuur je in optima forma schenkt, met vezels waarop je je tanden moet stukbijten en waarmee je je darmen flink aan het werk zet, in een blender kapot maken? Waarom zou je mensen verlakkerijsap gaan uitleveren als je hier alles in pure vorm… lees meer >>

Voor mijn bloeddruk is het niet goed om hier te zitten, in deze zwarte, functionele fauteuil met uitzicht over een smetteloze, marmeren vloer. Links een non-descripte balie waarop de namen van de drie bedrijven die deze toren delen – verse bloemen erop, beveiligers erachter die, zoals overal, bezoekerspasjes uitreiken en innemen, bezoekers aanmelden per telefoon, met één druk op een knop de onneembare poort openen voor een knul die een DHL-sweater heeft aangetrokken en een… lees meer >>

Een man overlijdt op hoge leeftijd. De jongere broer geeft de dochter van de overledene geld om voor bloemen op het graf te zorgen. Zij handelt conform, het bedrag voldoet ruimschoots, zij stopt het restant in een oude brillenkoker. Jaren later overlijdt de geldgever. De vrouw met de brillenkoker heeft een plan. Ik had zeker drie minuten nodig om de foto op mijn telefoon te vinden. Over voorbereiding gesproken. Ik legde mijn nicht de situatie… lees meer >>

De film In the mood for love speelt in Hongkong, 1962. Twee jonge stellen betrekken ieder een kamer bij een familie en ‘wonen in’, op dezelfde gang; misschien is er woningnood, misschien is een eigen appartementje te duur. Noedels koop je op straat. Daarvoor ga je met iets dat het midden houdt tussen een thermosfles en een melkbusje naar buiten en kom je terug met kant en klare, hete noedels. Op taxi’s staat informatie (5… lees meer >>