Berijpte weilanden, kaarsrechte sloten ertussen, als je er geen gewicht op los liet, kon je erop schaatsen. Een jonge vrouw had een slagroomschnitte op het treintafeltje gezet. ‘5 porties’ stond op de verpakking gedrukt. In drieën kon ook. In de verte auto’s en vrachtwagens, toch dacht ik bij die bevroren sloten en witte weilanden onmiddellijk aan een 450 jaar oud Bruegeliaans winterlandschap met gekrulde schaatsen, oud en jong, rijk en arm, democratisch ijsplezier, eergisteren zag… lees meer >>

Alleen de vakkenvuller… – Nee, al een paar zendingen lang…, de teamleider tuurt naar het apparaat in haar hand, Aleen de vakkenvuller weet nog… – zat deze koffie er niet bij. Alleen de vakkenvuller weet nog dat dit product… – Of het nog komt, ze weet het niet, u kunt het vragen bij de klantenservice. Alleen de vakkenvuller weet nog dat dit product heel geliefd is… – Daar kunnen ze, als het product niet meer… lees meer >>

Spannende schoolboekjesschrijvers zijn Droogendijk en Verburg (Langs Rotte, Maas en Schie). We zijn net met de Germaan in zijn kano een binnenzee ingevaren omgeven door moerassen. Net als bij sprookjes kennen we de afloop, die zee wordt een stad, een wereldstad, maar dat doet er niet toe, het gaat erom wat daartussen gebeurt. Welk mens verkiest de ontberingen van moeras en overstromingen als er verderop ook duinen zijn, hoger, steviger, droog? In onze pyjamaatjes en… lees meer >>

‘Wanneer twintig eeuwen geleden een verdwaalde Germaan in zijn kano, van den Ouden Rijn af, den grilligen loop der Rotte had gevolgd, zou hij, indien het eentonige landschap van riet en biezen aan den mond van dit riviertje had plaats gemaakt voor een wijd vergezicht over een onafzienbaren waterplas, geen Rotterdam hebben ontdekt. Van onze stad met haar 400.000 inwoners bestond nog niets. Geen dorp, geen gehucht, geen enkele hut zelfs zou het oog van… lees meer >>

Een tortelduif trippelde langs de vijver, boog zijn kop een paar keer diep voorover. Bij de buurman hangen vetbollen, drie stuks, in zo’n groen netje, de buurvrouw heeft een hele schafttafel in de boom gehangen met een sluis van gaas eromheen waarmee ze reguleert wie wel en wie niet aan tafel mogen. Wij hebben water. Bevroren nu. Is een tortelsnavel hard genoeg om een bres te slaan? Verderop in huis googelde ik op ‘flierefluiten’. Kon… lees meer >>

Een vliesje op de vijver, het eerste deze winter, een plooi dwarsover. Het is alsof een flinterdunne doek strak over het water is gelegd en in een onbewaakt ogenblik de wind de stof een stukje heeft opgeschoven. De zon speelt met de kou en ontdooit waar haar stralen maar bijkomen. Alleen in de bocht waar de oude boerderij en de opgeschoten struiken de dijk overschaduwen is het oppassen geblazen en hou ik mijn pas in.… lees meer >>

De visboer stond bij de groentevrienden. Op zaterdagmiddag is kibbeling hier vaste prik, maar de daadwerkelijke bezorging door de visboer had ik nog nooit meegemaakt. De kibbeling dampte in de opengescheurde vetvrije zak. De groentedochter trok een stuk papier van de rol en gaf het me. Ook dat is vaste prik. Ik mag niet weg voor ik kibbeling heb gegeten. Bij de sigarenboer rondde de visboer net zijn praatje met de sigarendames af. We lijken… lees meer >>