Een vriend schrijft een boek over Dafne. Of schreef. Ik weet niet of hij er na de Olympische Spelen mee door is gegaan. Af en toe stuurde ik hem iets waarvan ik dacht dat het hem en het boek kon helpen. Bijvoorbeeld die keer dat Nederlandse weervrouwen en -mannen ons aanspoorden om half vier ’s nachts op te staan om te kijken naar vallende sterren: exact het moment waarop in Rio de 100 meter vrouwenfinale… lees meer >>
Een man met dezelfde naam als van de oud-burgemeester van de hoofdstad en een vrouw met een naam die nergens in het bijzonder aan doet denken zijn getrouwd. Daaronder een kleine puzzel in familierelaties, uitgerekend rondom de jong gestorven literatuurmeester die dol was op schema’s en verbanden. Er is een echtgenote en er zijn twee dochters, de eerste advertentie. Er is een moeder die rept over ‘mijn geliefde zoon’, haar achternaam is niet gelijk aan die… lees meer >>
‘Ik heb mijn voorwiel er uitgehaald en de schroeven meegenomen. Knappe jongen die daarmee wegfietst.’ Ik gok dat het de man is die achter mij de trein instapte en een paar stoelen verderop is gaan zitten, dat hij het in een telefoon zegt tegen iemand aan de andere kant van de lijn. Nog geen minuut later spreekt hij de zin nog een keer uit. Overstappen. Op het perron een vrouw: open schoenen met een hakje,… lees meer >>
Er gaan mannen komen die pur zullen spuiten tegen de onderkant van de keukenvloer, tegen de onderkant van de vloer in de hal en tegen de onderkant van wat ooit de garage was. Het hoeft niet kurkdroog te zijn, zei de vrouw door de telefoon, maar de slangen zijn statisch en dat gaat niet goed samen met water. Zelf willen ze het liever niet doen. Geen idee hoe lang dat pompen duurt, zegt ze, hoe… lees meer >>
Kristalhelder water. Verrukt roepen we: ‘Kijk eens hoe helder!’ Vanochtend regende het met tussenpozen. Nu nog af en toe een wolk, wat wind. Als het meisje zichzelf niet had uitgenodigd was ik hier misschien niet geweest, R zeker niet. De moeder vond de spontane vraag van haar dochter lastig. Niet afleren, bid ik. Hier en daar wat groepjes op het gras. Sommigen met een barbecue. Kinderen in het zand, een paar in het water. Het… lees meer >>
Toen we het strand achter ons lieten, en ook het mooie gras, toen we op het grovere gras kwamen, waar je evenveel aangestampte klei als gras ziet, wreef Z met haar sneaker over die grond met dat gras en zei: ‘Precies zoals in E.’ Ook de groepen mensen die tegen het einde van de middag bij elkaar zaten rondom barbecues en koelboxen, was zoals ze zo goed kende uit haar jeugd en tienerjaren. Stukje bij… lees meer >>
Toen ik alweer lag op te drogen in de avondzon zag ik de vrouw met de witte haren het strandje oplopen. Eigenlijk herkende ik haar nog meer aan de zandkleurige korte broek en het mouwloze, blauwgroene sportshirt dat ze gisteren ook droeg. Ze zette haar appelgroene tas op het zand, trok de broek en het shirt uit, legde die over de tas, liep naar het water en trok daar haar zwemschoentjes aan. Haar lichaam verried… lees meer >>
