Het is 1952. Seymour Levov, zoon uit een joodse immigrantenfamilie, eigenaar van een grote handschoenenfabriek die zijn vader vanuit het niks heeft opgebouwd, hoofdpersonage van de roman Amerikaanse Pastorale van Philip Roth, is 25 als hij besluit met zijn vrouw en babydochter de stad Newark te verlaten en een statig negentiende eeuws huis op het platteland van New Jersey te betrekken. Zeer tegen de zin van zijn vader. Je krijgt dit huis nooit verwarmd, zegt de… lees meer >>

‘Het aanbod zorgvuldig sturen is belangrijk met zo’n klein gewas. Anders klappen de prijzen in elkaar.’ Vanmiddag had ik op een verjaardag – nadat een nichtje van R een mop over een koning en een boer had verteld – nog aan de vrouw naast mij uitgelegd wat mijn broer zo al verbouwde; dat hij veel dingen teelt die hij met zijn combine kan dorsen. Van het fijne blauwmaanzaad tot en met bruine bonen. En nu bleek… lees meer >>

Of ik mijn middelvinger voelde gaan. Mijn middelvinger lag onbewogen en solide op de rand van mijn onderbroek. ‘Leg eens een vinger van je andere hand op je middelvinger.’ Ik legde de middelvinger van mijn rechterhand op die van mijn linkerhand. De fysiotherapeut kneep in het knoopje in mijn onderarm. ‘En nu?’ Mijn rechter middelvinger lag stevig op mijn linker middelvinger, die stevig op mijn buik lag. ‘Misschien moet je even kijken.’ Ik legde mijn… lees meer >>

Ja, het btw-tarief was nog steeds zes procent, gelukkig wel, en ja, voorzichtigaan merkte ze dat mensen weer vaker kwamen. Nu moesten haren altijd geknipt, je kon niet zoals met een winterjas een seizoen extra met je kapsel doen, maar de frequentie kon van vier naar zes weken, of van zes naar acht weken of drie maanden, of er kon tussendoor eens elders worden geknipt, zwart. De vast groep klanten was trouw blijven komen, de… lees meer >>

De visboer was opa geworden. Het stond op een groot karton. De hele zaak was versierd. Een poosje geleden waren er ook slingers omdat iemand vijftig was geworden, of veertig, en nog iets langer geleden was er iemand getrouwd. Van de vakkenvuller bij Albert Heijn en haar collega die mijn boodschappen langs de blieper beweegt, ken ik alleen hun huwelijk met de Belgische Delhaize, omdat ik daarover in de krant heb gelezen. De mens heeft… lees meer >>

Ik had willen schrijven over de moeder van een vriendin. Twee weken geleden overleed ze. Dolgelukkig was ze geweest toen ze niet naar de huishoudschool hoefde, maar naar de Mulo mocht. De oorlog gooide roet in het eten. Ze ging jong werken, trouwde de man op wie ze haar zinnen had gezet, maar moest stoppen met werken. Zo waren de regels toen voor getrouwde vrouwen. Zonder een machtiging van haar man kon ze ook geen bankrekening… lees meer >>

Een van de keukenkastjes heeft glazen deuren en een binnenwerk van twee glasplaten. Het zat er al toen we dit huis betrokken. Ik heb er het servies ingezet dat ik van mijn opa kreeg toen hij verhuisde naar zijn verpleeghuiskamer. Omdat de leesclub kwam en ik mooi wilde uitpakken klom ik op een stoel om twee dekschalen te pakken. De kleinste liet zich makkelijk wegnemen, bij de grote schoof de punt van het deksel langs… lees meer >>