Ik dacht aan de zwarte t-shirts ‘Feyenoord landskampioen 2016-2017’ die ik zaterdag bij de sigarenboer zag hangen, hoog boven de sigarettenpakjes. Vier stuks, S, M, L, XL, op knaapjes. ‘Ik durf het nog niet te geloven hoor,’ zei de dame met het korte zwartgeverfde haar die de bijlagen een kwartslag draaide en in de krant vouwde. Ik dacht aan de buurman van een paar huizen verder – tevens zelfbenoemd voorzitter van de fictieve vereniging van… lees meer >>
Twee nijlganzen met kleuren als op een schilderij van Potter kibbelen op het groenstrookje langs de brede watergang onderaan het talud waar een paar meter hoger het snelverkeer gaat. Aan de andere kant, onder het viaduct door, ook een watergang, dan een strook kantoren en daarna weer een opgetilde verkeersader, nu voor de treinen. Ik stal mijn fiets, tot in de voorste rekken is plaats. Ook zonder kinderen openbaren de schoolvakanties zich. Naast de rode… lees meer >>
Nieuwe planten, nieuwe vogels. Een klein vogeltje met twee zwarte lijnen die beginnen op de kop en via de zijkanten van het lijfje uitwaaieren en dan weer bij elkaar komen op het achterlijf waar ze opgaan in een smalle lange zwarte staart hipt van de rechter heemstroos naar de linker. Er zijn er twee, heemstrozen, aan iedere kant van het water één, waar ze worden omringd door lampenpoetsersgras, leliegras en twee Afrikaanse lelies. Ik heb… lees meer >>
Z had het woord ‘bewonderen’ geleerd, maar ze verwarde het met bewonen. ‘Jullie zijn bewoners,’ zei ze tegen R en mij. De docent had gezegd dat bewonderen te maken heeft met iemand die je heel belangrijk vindt. R zei dat hij Z bewonderde, omdat ze het toch maar uithield met de Nederlanders. Waarop ze mij aankeek en vroeg: ‘Uithouden, wat is uithouden?’ De volgende avond zag ik Wende Snijders die zeven jaar geleden in het programma… lees meer >>
Er was iets met de rechtersok van Mordechai Moszkowicz. Ik zag het vrijwel direct toen het toneeldoek openging. De jongere broer van Bram ligt met een arm onder zijn hoofd op zijn rechterzij op een enorm houten bureau – ik vermoedde een knipoog naar een zekere prille politicus die de flirt met het megalomane ook niet schuwt – terwijl achter op het toneel een pianist de toetsen van een vleugel beroert. Toen hij over zijn rug… lees meer >>
‘Bietjes er al bijna weer in,’ appte mijn broer aan zijn zussen. Hij had er een zorgvuldig gecomponeerde foto bij gedaan, avondzon, strelend licht waar de zeventiende eeuwse schilders verzot op waren. Rechts op de voorgrond staat stoer de grote Ursus met cabine. Aan de voorkant hangt een grondverkruimelaar, die zijn tanden gaat zetten in de nog bonkige winteraarde die er pal voorligt. Achter op de hefinrichting een rotorkopeg, die van de verkruimelde aarde een… lees meer >>
Vorige week schreef Gerbrand Bakker er al over: tulpen al tien centimeter boven de grond, blauwe en witte druifjes die nog moeten komen. Zijn tuin ligt in de Eifel, maar hier was het niet anders. Maar gisteren zag ik ze, de blauwe druifjes. Ik was de tuin ingelopen om de stoel rechtop te zetten die een paar dagen eerder door een felle windvlaag omver was geblazen. Ook de alpenroos die nog uit de oude tuin… lees meer >>
