Station

Ik liep door de nieuwe onderdoorgang van het station in mijn stad. Het was de tweede keer. Ik voelde niet meer de enorme opwinding van de eerste keer. Je kunt maar een keer iets voor het eerst zien. Een tweede keer ziet je netvlies geen onbekende onderdoorgang; het herkent de beelden van de eerste keer. Ik verlangde naar de opwinding van die eerste keer. De onderdoorgang is nog niet klaar. De trappen aan de westzijde… lees meer >>

Tante Jo

Ik stond in de keuken van tante Jo. Tante Jo is geen echte tante. Ze hoorde vanaf haar trouwen met oom Piet in 1959 tot de vriendenclub van mijn ouders. Iedereen in die club noemden wij oom en tante; we kregen een hand en een kusje als ze binnenkwamen, we gaven ze een kusje als we naar bed moesten. Oom Piet was al weer twaalf jaar dood. Het was zeker dertig jaar geleden dat ik… lees meer >>

Luchtspiegeling

Ik las dat ING 2350 mensen gaat ontslaan. ‘Omdat de meeste verzekeringsproducten dood zijn,’ zei een vakbondsbestuurder in Trouw. Ik dacht terug aan de tijd dat een verzekeraar mijn boterhammen betaalde. Een vriend noemt het mijn jeugdzonde, zoals hij het rondbrengen van de Telegraaf zijn jeugdzonde noemt. De verzekeraar op de Coolsingel in Rotterdam handelde in angst. Dat zag  je er aan de glanzende buitenkant niet vanaf. De personeelschef, die ook mijn baas was en… lees meer >>

Aan-uit

Ik had al een tijdje geen afschriften meer ontvangen. Het was elf uur ‘s avonds. Ik stuurde de bank een mailtje. De volgende ochtend kreeg ik een mail terug. De bank zou mij de ontbrekende afschriften toesturen. De mail was met een volledige naam ondertekend. Daar hou ik van. Dat Jeroen van Wemeldingen of Samira Quint mij schrijft. Een instantie zonder mensen van vlees en bloed is nep. Jeroen schreef nog meer. De afschriften kwamen niet… lees meer >>

Zeeland

Ik zat in mijn renkleding en dronk thee. De nieuwslezer sprak over zware stormen aan de Zeeuwse kust later in de middag. Ik dacht aan Pier en oceaan van Oek de Jong dat ik net gelezen had. Mijn ouders luisterden liever naar Vlaamse weermannen dan naar Nederlandse. Ze hadden een boerderij. Wat voor West-Vlaanderen gold, gold voor Zeeland. En wat voor Zeeland gold, gold voor ons eiland. Op dat eiland woonde ik niet meer, maar… lees meer >>

Plakambtenaar

Ik likte de abrikozenjam van mijn vinger. Met mijn andere hand sloeg ik de krantenpagina om. Buiten landde een merel op de plantenbak. Ik nam een hap van mijn boterham en verlegde mijn aandacht weer naar de krant. Elf blote mannen keken mij vriendelijk aan. De minuscule stukjes zwemtextiel konden niet verhinderen dat het roze vlees de foto en de hele krantenpagina domineerde. Ik vergat te kauwen. Ik nam de krant mee naar mijn slager.… lees meer >>

Eyeopener

Ik las dat Jan van Capelle, hoofd van de Borsselse kernenergiecentrale, vorige week donderdag in Trouw zei: ‘[ik] denk dat de hele nucleaire sector blij is met het rapport van de Europese Commissie naar de veiligheid van kerncentrales, “omdat de Commissie op een nieuwe manier naar de centrales heeft gekeken.”’ Een eyeopener noemde Van Capelle ‘dat je niet kijkt waaraan je voldoet, maar dat je kijkt naar wat je marges zijn.’ Fukushima hield zich keurig aan… lees meer >>