Een glazen deurtje, ooit gemonteerd op de zelfgemaakte servieskast voor de kleine keuken in de knikflat, het dunne ronde handgreepje zit er nog op. Een houten paneel, op maat laten zagen en bespannen met kleur- en motiefrijke gordijnstof van Ikea, op de achterzijde nog de kleine stukjes spaanplaat waarop ik ophanghaakjes had bevestigd. Restjes laminaatafdeklatten, restjes plinten, restjes hout in alle maten en soorten. De afgelopen vijf jaar heb ik het grote resthout verwerkt in… lees meer >>

Het complete vetblok waar nog nauwelijks van was gegeten en waar dwars door het klokhuis een touw liep was weg. Het touw hing er alsof er niks gebeurd was. Er leek sprake van een georkestreerde actie. Ook aan de voorzijde was een complete vetbol weg, het groene netje dat aan een kant was opengescheurd resteerde als stille getuige. De tortels scharrelden op het terras, wellicht lagen er vetkruimels van de ontvreemdingsactie. Maar was dat wel… lees meer >>

Eerst ontbijten, een was opvouwen en een nieuwe ophangen. Dan een papje maken van zuiveringszout en een beetje water en daarmee de binnenkant van de oven insmeren. Daarna op de bank in het zonnetje schrijven. Als ’s middags de zon de tuin bereikt, pak ik een plantschep, het kratje met bollen, een stanleymes en een snoeischaar. Afgelopen weekend heb ik op internet gekeken waar de bollen het beste kunnen staan. De daslook houdt van schaduw… lees meer >>

Ik zag hem eerder, de man voor de ingang van Donner. Hij loopt wat heen en weer, in zichzelf mompelend met zijn gezicht vlak boven een krantje waarin hij puzzels oplost. Zijn tas, een oranje big shopper, staat tegen de gevel van Ellis Gourmet Burger. Kijk je door het aanklevende straatvuil heen, dan zijn zijn halfhoge schoenen modieus en van goede snit. Ook zijn spijkerboek is heel en goed passend, maar wel met een dikke… lees meer >>

In de quinoa liep deze zomer een jongen. Een jaar of zestien, zeventien. Met een verrekijker en een camera. Mijn broer noemt zo iemand een ventje, ik zeg graag knul. Hij was keurig door het sproeispoor gelopen, zei mijn broer. De jongen zei dat er een paar heel zeldzame vogels zaten en vroeg of hij goed was als hij nog een keer kwam kijken. ‘Volgend jaar kom ik ook met mijn verrekijker,’ zei ik. ‘Herinner… lees meer >>

Eerst waarnemen. Dat gaat fantastisch met de nieuwe verrekijker. Vanaf deze kant van de plas kan ik zelfs de balkons van de witgepleisterde appartementen langs de boulevard aan de andere kant van het water haarscherp zien. Maar die zijn niet interessant. Op het water veel vogels. De meerkoeten ken ik, daarnaast veel eenden. Dankzij de verrekijker kom ik verder dan het vage ‘eend’. Er zijn eenden met een roodbruine kop, een donkere borst en een… lees meer >>

De baniervlaggen zijn makkelijk. Je haalt de oude vlaggen van de vier witte masten en schuift de nieuwe door de banieruithouders en iets lager door de oogjes en dan heet het benzinestation al een klein beetje anders. Nog niet zo lang geleden hingen hier gewone vlaggen, gewoon: als in de zin van de vlaggen die gewonen mensen buiten hangen op Bevrijdingsdag en Koningsdag. Bij harde wind waaiden de gewone vlaggen van het benzinestation aan flarden,… lees meer >>