De aanstaande moeder gaat even zitten op haar bank, de blik nadenkend oneindig, met haar ene hand wrijft ze over haar grote buik, met de vingers van haar andere hand speelt ze met het uiteinde van een vlecht. Dan staat ze weer op, loopt door de geopende voordeur de grote binnenhal in, wandelt ‘m helemaal rond, opent zelfs even de vluchtdeur naar de buitengalerij, maar daar kookt de lucht vijfendertig, misschien wel veertig graden. Dan… lees meer >>

Wat laatste dingen opruimen en schoonmaken. Dat doet de jonge vrouw die op het punt van bevallen staat. En rondwandelen. Omdat haar huis tiny is, wandelt ze door de ruime binnengalerij. Ik heb me vaak afgevraagd waarom die hal zo groot is en de aanpalende flats zo klein, maar nu snap ik zijn functie. Af en toe vertrekt haar gezicht, zegt ze zachtjes ‘oeoei’, legt ze haar hand op haar buik, blaast ze haar adem… lees meer >>

Hoe lang ben ik met de compostwormen bezig? Een kleine drie jaar, op 10 september 2019 schreef ik op deze plek over de wormen die ik ophaalde bij een andere compostmaker, Henk heette hij. Ik weet nog hoe donker en fijn de compost onderin zijn enorme plastic bak was en ik vroeg me lange tijd af wat ik moest doen om ook zoiets te krijgen. In de winter draaide ik grote stroken bubbeltjesplastic om de… lees meer >>

‘Je vogel is er weer,’ riep R vanuit de keuken. Het was 1 juli. Ik liep naar de keuken, keek de tuin in. Aan de pindakaaspothouder hing een grote bonte specht, een mannetje. Terwijl hij zijn bovenlijf zo ver mogelijk kromde en zijn snavel zo diep mogelijk de houder en de pot in stak was de rode vlek in zijn nek goed te zien. Dat ie zo ver moest reiken kwam door de satéprikkers die… lees meer >>

Tegen mijn broer zei ik dat ik de uienteelt maar saai vond. Afgelopen herfst stopte ik een stuk of tien, twintig kleine rode uien in een paar moestuinbakken en nu was ik bezig de eerste van een stuk of tien, twintig grote rode uien te oogsten. Er hingen al vijf rode uien met loof in het klimnet te drogen. Nee, dan de knoflookteelt, zei ik. Je stopt één teen in de grond en je krijgt… lees meer >>

Weken geleden had ik jonge koolmeesjes zien rondhopsen in de tuin en op het terras; nog wat onvast op de pootjes piepten ze om vader en moeder die af- en aanvlogen om het kroost ook buiten het nest nog te voeren. Waar het nestje was geweest wist ik niet, in ieder geval waren de vogelhuisjes in onze tuin onbezet gebleven. Toen die jonge koolmeesjes alweer weg waren, begon het toch nog, in het grijze huisje… lees meer >>

Later zou ik de dierbare over wie ik me de afgelopen maanden te veel zorgen maakte van harte bedanken. Zonder haar, zonder haar niet aflatende bijzondere omstandigheden, zou ik deze stoomcursus ‘geen zorgen maken over dingen waarop ik geen invloed heb’ nooit in zo’n rap tempo hebben kunnen doen. Of nee, ik ging haar niks vertellen. Zuiver gezien had zij er niks mee van doen, ook haar bijzondere omstandigheden niet. De zorgen waren mijn probleem.… lees meer >>