Waren de reuzenradijszaailingen al twee centimeter en zagen ze eruit zoals op het plaatje? Ja? Dan werd het tijd om ze uit te dunnen. Ik moest per zaaiplek de grootste zaailing laten staan en de anderen, meestal twee, wegknippen. Radicaal en zonder pardon, schreef Jelle erbij. Niet eruit trekken en denken dat je met die weggehaalde zaailingen op een andere plek nog iets leuks kon doen, nee, dan zou je zomaar de wortel van de… lees meer >>

Direct toen ze de drempel overstapte zei nichtje L ‘kusje, kusje, kusje’. Ze bewoog haar hoofd er een beetje bij zoals het met echte kussen bewogen zou hebben. Vind ik tot nu toe de beste vervanging voor de pre–coronabegroetingsrituelen. Geen onhandig gedoe met een knik van het hoofd waarbij die hoofden zomaar tegen elkaar kunnen botsen als je het allebei tegelijk zou doen. Ook niet dat geklungel met een hand op het hart. Da’s meer… lees meer >>

De man van de facilitaire dienst draagt een poloshirt met donker- en lichtblauwe vlakken. Hij houdt vlak naast mij stil, op zijn kar staan dozen. Op minder dan anderhalve meter loopt hij voor mij langs, meer ruimte is er niet, naar de kamer waarin drie vrouwen zitten. Twee dragen een witte broek en een witte zorgjas en bemensen de twee loketten waar iedereen die een afspraak heeft om naar zijn ogen te laten kijken zich… lees meer >>

Als de bos Pinksterbloemen die R in Berlijn liet bezorgen van roze naar geel naar uitgebloeid is geëvolueerd, begint hier in de tuin de boerenpioen te bloeien. Ik stuur iedere dag een fotootje van de boerenpioen naar Berlijn, om alles waar die in Berlijn bezorgde bos pioenrozen voor stond en staat, levend en vol liefde te houden. Nu zijn we een week verder, de regen die de afgelopen dagen regelmatig viel, maakte de bloem zwaar,… lees meer >>

De merel heeft drie jongen. Ik herken ze aan hun gebedel en aan hun warm bruine verenkleed, lichter dan een volwassen vrouwtje. Vader merel heeft iets gevonden in de vijver. Nu ligt het op de tegel naast de vijver. Hij pikt onophoudelijk in zijn prooi, bij dat pikken beweegt hij zijn snavel van links naar rechts waardoor de prooi iedere keer een beetje wordt opgetild en op een andere zij terecht komt, als een worstje… lees meer >>

De pindakaaspot onder de pergola is bijna leeg; die tegen het zijmuurtje vlakbij het keukenraam trouwens ook, maar daar foerageren de kool-en pimpelmezen, die passen gewoon in de pot. De grote bonte specht die zo’n beetje eigenaar van de pot onder de pergola is geworden, kan dat niet, ik zag ‘m gisteren zijn lijf helemaal dubbel vouwen om bij de bodem van de pot te komen, daarom besluit ik het restant met een mes van… lees meer >>

Zie ik al wat in het radijzenvak? vraagt Jelle in de moestuinapp. Ja! Nog niet op alle twaalf de zaaiplekjes, maar zeker wel op tien. Ooh wat kan klein geluk groot zijn. Ook in het rucolavak prikken de zaailingen hun groen al boven de aarde. Al vraagt Jelle daar nog niet naar. Ik peuter twee slakken uit het net dat over de moestuin ligt en gooi ze heel hoog over de schutting en over de… lees meer >>