De staartmezen zijn er weer. Ze hangen met z’n tweeën, drieën, vieren, en daar komen nummer vijf en zes ook nog, in de zomeruitlopers van de blauwe regen, daar waar de bloemen zaten, maar nu alleen nog de uitgebloeide restanten. Vanwege hun gewicht, vergelijkbaar met een pingpongbal stel ik me voor, kunnen ze aan de dunste twijgjes hangen. Waar zijn ze al die tijd geweest, deze vrolijke beestjes die zo gezellig met z’n allen tegelijk… lees meer >>

R vraagt of er kinderen zijn. Ja, daar staat er al eentje op, daar nog een. Als de andere kinderen dat zien, laten ze zich ook van de banken glijden en wurmen zich langs hun ouders om naar voren te rennen. Dat heeft R ze geleerd, lekker rennen door de kerk, dat dat mag. Als ze vooraan zitten op de traptrede waar ze altijd zitten om even te babbelen met de dominee vraagt R: ‘Wie… lees meer >>

Zenuwachtig? Nee, zenuwachtig is hij niet. Op van de zenuwen was hij zeven jaar geleden toen hij nog moest beginnen. De twee preken voor morgen zijn ruim voor middernacht klaar. Vol twijfel, dat is hij. Al weken. Met zoveel mooie, ingewikkelde, lieve, dwarse, unieke, verrassende mensen is hij zeven jaar lang opgelopen, kleine kinderen zag hij opgroeien, jongeren de volwassenheid instappen, die gaat hij in de steek laten, zo voelt het. En zijn er op… lees meer >>

Mario Been is er geboren, en Joke Bruijs. Patricia Paay heeft er gewoond. Het interieur van Bruijs’ ouders had model gestaan voor de huiskamer in de serie Toen was geluk heel gewoon, vertelt de gids die vriend M heeft geregeld om zijn verjaardag extra kleur te geven. Op de Dordstelaan woonden advocaten, dokters en tandartsen. Uit het lied Poepiedeftig van zanger Kees Korbijn citeert de gids een paar regels. De Dordtselaanflat stond model voor Pluk… lees meer >>

Sinds mijn broer en schoonzus na een jarenlange behandeling in België weer met de regelmaat van de driemaandelijkse klok in het grote Rotterdamse ziekenhuis komen, doen ze mee aan een onderzoek. Het gaat om de belasting van de ziekte die in het hoofd van mijn schoonzus zit. Zowel de patiënt zelf als de partner vult in hoeveel last zij of hij van de ziekte heeft: op een schaal van 1 (weinig) tot 10 (heel veel).… lees meer >>

Nog geen drie maanden geleden leerde ik via een tip van de tuinbaas de Canadese choreograaf Crystal Pite kennen en keek ik op internet naar een registratie van haar werk op het podium van de Opéra National in Parijs waarop misschien wel vijftig geoefende lijven transformeerden tot één organisme, één geoliede machine, één zwerm spreeuwen die muren in beweging brachten en oceanen lieten golven. Ik dacht: wanneer zouden we zoiets ooit weer live kunnen zien?… lees meer >>

Er is weer iets gaande, nieuwe wetgeving, of die boete die ING aan zijn broek heeft gekregen, in ieder geval willen de financiële instellingen weer van alles van mij weten. Er moeten rijbewijzen en paspoorten worden geupload, zogenaamd om fraude en witwassen tegen te gaan, en daarom slinger ik deze zomer foto’s van identiteitsbewijzen de digitale snelweg op die over een poos weer nieuws zullen zijn omdat een handige meid of jongen die via een… lees meer >>