Ik zag een Griek zeggen dat we weer terug moesten naar de tijd dat we onze billen afveegden met krantenpapier. Ik kende die tijd niet maar ik snapte wat hij bedoelde. Hij wilde terug naar een mythische periode toen alle vuiligheid die ten grondslag lag aan de huidige Griekse ellende nog niet bestond. Voor de krantenwereld zou het een opsteker zijn. De man streed tegen de uitverkoop van zijn land. Hele bergen waren al verkocht.… lees meer >>
Ik sloeg de Coornhertstraat in die met een scherpe bocht naar rechts overging in de Rederijkersstraat. Ik beklom de steile trap van een portiek waarin het daglicht halverwege verdween. Er waren vier smalle deuren. De deur van het afgesproken huisnummer leek willekeurig met een schaaf bewerkt. Er zat heel veel donkerrode verf op. Het leek op de makeup van een puber met nare puisten. De bel was een piepklein zwart pinnetje. Ik drukte erop. Het… lees meer >>
Ik staarde naar het groen van de sprinkhaan. Hij zat op het raam naast de passagiersstoel van de Greenwheels-Peugeot. Het beestje was van een soort groen dat ik vaker in snoepwinkels zie dan in de natuur. We reden de snelweg op, de verhoogde luchtverplaatsing deed de sprinkhaan niks al kleefden tegen de tijd dat we de snelweg weer afgingen nog maar twee van de zes poten op de ruit. In de luwte voor het stoplicht… lees meer >>
[bij de bevestigings- en intrededienst van R. in Rhoon] ‘Eisenach,’ zei R. Zijn vinger gleed over de kaart. We waren in het Oostduitse Thuringen neergestreken. Augustus 2003. We hadden net een week gewandeld op het dak van de wereld: de drieduizend meter hoge bergen rondom het Oostenrijkse Sölden. Oneindige vergezichten, licht, lucht, bergen neergevlijd als een enorme plooirok. De overgang naar de Thuringse bossen was groot: zover het oog rijkte, en dat rijkte niet ver,… lees meer >>
Ik ging met R mee die nieuwe schoenen nodig had. De stijve herenkledingwinkel waar we nooit iemand binnen hadden gezien, was leeg. Naast de nagelstudio waren ze aan het verbouwen. We vroegen ons af wat daar had gezeten. In de naaimachinewinkel verkochten ze nu hippe sportschoenen en in de oude Free Record Shop zat herenkleding. Verderop was een nieuw eet- en drinktentje dat helemaal draaide om kaneel. Er zat niemand. In de schoenenzaak was maar… lees meer >>
Ik ging naar de kapper. De zwaartekracht won het vanochtend voor de spiegel van de hulpmiddelen. Door het raam van de metro zag ik een man met een puntzak frites. Met een vorkje bracht hij een hele lange friet naar zijn mond. Hij begon te kauwen terwijl zijn mond nog open was en bewoog toen zijn hoofd naar achteren, alsof hij een pil moest doorslikken. In de stad liepen groepjes studenten. De kapster had ze… lees meer >>
Ik pakte mijn telefoon. ‘Als je die ouwe nog wil zien,’ zei mijn broer vanaf de combine, ‘hij scharrelt hier op het pad.’ Die ouwe is de benaming die mijn broer en ik al meer dan dertig jaar gebruiken voor onze vader. Hij is inmiddels 87. Ik verliet de houten schuur met de graansilo’s en het spinnenrag dat misschien wel ouder was dan mijn vader en stapte op de bovenste treeplank van de Ursus. Vroeger… lees meer >>
