Ik werd voor de tiende dag op rij wakker in de herfst. In andere jaren hadden mijn oom en tante rond dit tijdstip al honderden fietskilometers op de teller. Ik liep langs de brokstukken van het Argos reclamebord, kinderen hadden ermee gepuzzeld, ‘welkom’ las ik, het benzinestation miste het kennelijk niet, niemand miste het welkom. Bij de groentevrienden koos ik een krop sla en snijbonen. R koos het bakje met ‘koekjestoetje’. We waren alweer weg… lees meer >>
Ik kocht volkoren tarwemeel, een halve liter melk, donkere basterdsuiker, zalm en Boursin. Een ei had ik nog. Bij de groentevrienden adviseerde de een Lambada-aardbeien, de ander prei, een uitje, champignons. De storm had een Argos-reclamebord over een groenstrook, een trottoir, een fietspad, twee rijbanen, weer een fietspad en een trottoir gejaagd en in stukken gehakt. De kerstboom op het terras bij de keukendeur had ik ook al twee keer rechtop gezet. Ik maakte beslag… lees meer >>
Ik hoorde druppels, ik zag druppels, ik zag druppels opspatten in andere druppels, er zou twee dagen geen einde komen aan de druppels, maar dat wist ik nog niet toen mijn zus een vraag appte. Sinds mijn provider is gestopt met het opslaan van gesprekken bel ik graag, dus switchte ik van het whatsapp-icoontje naar het blauwe telefoonhoorn-icoontje. We kletsten wat over zonnepanelen en spuiten van 1800 euro en de kooi van Faraday. Bij haar… lees meer >>
Ik trof het. De zaterdagkracht van wie ik vermoedde dat ze blij was dat ik de beloofde boerenkoolpizza nooit meer voor haar had gemaakt en die inmiddels een volleerd kenner van ruggen en loskneder van onwillige spieren is, was vandaag voor het laatst en hielp mij. Om haar nek hing een gouden plak met nummer 1. Ze dacht dat ze niks anders had gedaan dan gepraat en getrakteerd en handen geschud en geknuffeld. Van wie de… lees meer >>
Ik herkende het donkerblauwe inpakpapier onmiddellijk. Niet egaal donkerblauw, maar supersmalle lamellen naast elkaar met een miniem verzadigingsverschil. Goede boekhandels vallen ervoor. De Rhoonse heeft er tasjes van in Toscaans oranje. Het papier is niet goedkoop, want aan twee zijden bedrukt. Tegen het donkerblauw zat goud. De mevrouw pakte in zoals deze boekhandel jaren geleden inpakte, tot ze gingen rommelen met de naam: Selexyz dat associeerde met dyslectisch, Polare dat een vermoeden van windjacks en… lees meer >>
Ik hoorde een mens in nood, achter, ergens tussen de huizen. Ik hield mijn adem in, iets waartoe een mens ’s nachts beter in staat is dan op klaarlichte dag, en wachtte. Toen hoorde ik katten en iets later milde regen en dat maakte aan alle onheil een einde. Op klaarlichte dag had ik ze weleens gezien, katten die jankten als een mens in doodsnood, of een baby. De zwarte had de rug bol en… lees meer >>
Ik schreef de wethouder van Roosendaal dat ik snapte waarom ruiten van instanties soms sneuvelen, ik haastte mij te zeggen dat ik er geen begrip voor had, tegenwoordig is een gedachterichting al genoeg om van bed gelicht te worden. Het ging om een kwestie van vijf minuten. Dacht ik. Ik zou de Belastingsamenwerking West-Brabant even bellen om te zeggen dat er iets mis ging (post sturen voor de erven naar het laatste adres van de… lees meer >>
