Ik wist niet of ik me zichtbaar of onzichtbaar voelde. De ruimte was zwart en onverlicht op het enorme filmdoek na. Er waren twee andere mensen en toen die wegliepen was ik alleen, nam ik aan. De kunstenaar noemde de film didactisch educatief. Hoe niet gezien te worden, daar draaide het om. Eén optie was jezelf kleiner maken dan een pixel, een andere: jezelf opzichtig verbergen, een derde: in een gated community gaan wonen en… lees meer >>
Ik liet het thuis geprinte A4’tje zien, de conducteur met zonnebril bovenop zijn gemillimeterde haren en een gewone bril op zijn neus bliebte de qr-code, stopte een kaartje in de rand van de bagagebak boven mijn hoofd en wenste me een fijne reis. ‘De trein is uitverkocht,’ riep hij bij ieder station om, ‘neem de eerste vrije stoel die u tegenkomt,’ spoorde hij nieuwe reizigers aan, misschien hielden we er nieuwe vrienden aan over. Ik… lees meer >>
Ik had hier de twee uiterste opvattingen over landschapsinrichting onder handbereik. De ene ging uit van een wit leeg vel, je dacht de historisch gegroeide wijkjes en bewoners weg, tekende een snelweg op palen, en vulde de ruimtes eromheen met rationele flats. Mensen moesten natuurlijk wel ergens slapen. De sloophamer en betonmolen deden de rest, niet alleen met de oude wijkjes, ook met de bewoners. Het andere uiterste was: oké, die pakhuizen zijn niet meer… lees meer >>
Ik keek naar verlichte kantoorgebouwen, die talrijk om mij heen waren gestrooid. Rode ordners in een vensterbank, bureaus met paperassen, brandende lampen aan het plafond, brandende lampen aan een muur, etage op etage, zelfs een compleet lege verdieping, honderden loze vierkante meters elektrisch verlicht, ideaal om te rolschaatsen. Alleen zag ik geen rolschaatsers en ook geen mensen die in die rode ordners keken of aan die bureaus papier verschoven. Al dagen lang niet. Bij de… lees meer >>
Ik stopte het boodschappenlijstje van een goede vriendin in mijn tas. Het was een perfect briefje. Het bevatte de namen van de winkels waar ik de producten zeker zou kunnen kopen. Dan waren er foto’s, merken, specificaties en zelfs prijzen. Het was een goed dag voor deze boodschappen. Ik zou dwars en uren door de stad lopen. Al na tien minuten was het raak, ik had geen enkele moeite gedaan, alleen maar de winkelnaam op… lees meer >>
Ik zat een goede werkdag in het zonnetje achter glas en streek toen neer in het grote samengestelde gezin, waar ik eerder had gelogeerd. Tot mijn verrassing was de toegangsdeur uitgerust met een hypermodern systeem waardoor de norse man met zijn eeuwige zwarte broek en zwarte overhemd die hier altijd voor conciërge speelt en de boel flink kan ophouden een stuk minder nors hoefde te zijn. Het stoffige tapijt in de hal met ingesleten loopplekken… lees meer >>
Ik zag de graffiti pas toen ik een selfie maakte. Het gaf niks, het balkon was schoon, ik was de enige passagier. Vroeger reden deze treinen met hun maïsgele stoelen die we van de Belgen hadden overgenomen tussen Den Haag en Venlo. Ik vond het de fijnste treinen. Op dit traject geldt een toeslag, eerst vond ik het onzin, nu betaalde ik het moeiteloos. Alles went. Het is een boeiend traject, vol kunstwerken. Zeker vier… lees meer >>
