Ik ging naar Hennez & Mauritz. Over een paar weken ga ik een paar honderd kilometer lopen. Dat doe ik eigenlijk ieder jaar in de zomer. De lekkerste broek daarvoor komt van H&M, een legergroene met buitenzakken net boven de knieën en op de kont. Ik heb in de loop der jaren wel drie van zulke broeken gekocht. De eerste heb ik compleet versleten en weggegooid, de tweede is eigenlijk te groot, waar de derde… lees meer >>
Ik liep naar de metro. Er vrouw in een rolstoel kwam mij tegemoet. De vrouw die haar duwde had een enorme dikke bos rood lang haar en je kon zien dat de vrouw in de rolstoel vroeger ook een dikke haardos had gehad, ook al schemerde er nu roze hoofdhuid door haar zorgvuldig gekapte witte haar. Op het metroperron was de gemiddelde leeftijd hoog. Drie rollators. Als mensen vragen waar precies in de stad ik… lees meer >>
Ik zag eierdooigele papieren op het treintafeltje. Ik las: POC PE Utrecht en Nieuwsbrief. Afkortingen werken op mij als de beste kerstcryptogram: ik moet de oplossing uitvogelen. Ik las: ‘De kroningsdag is zonder noemenswaardige incidenten verlopen. Tenminste…’ Ik voelde: dit wordt geen gortdroge nieuwsbrief. Het management had 700 tompoucen besteld bij de HEMA en die waren niet gekomen. Als pleister op de wonde had de ‘MSO’ allerlei lekkers uit de kiosken laten aanrukken. ‘Géén HEMA… lees meer >>
Ik pakte een abdijbrood en bekeek de prijssticker. Een meisje met twee staarten stond achter de schuine manden afgebakken broden in te pakken. Iets verderop plakte een knul met roze babykonen stickers op de zakjes van de stokbroden. Het meisje zei tegen de jongen: ‘Wat zei ik je? Even een golfje en dan wordt het rustig. Iedereen gaat naar het strand. Ga jij straks nog?’ Buiten was het zevenentwintig graden. Een heel abdijbrood kostte 1,79,… lees meer >>
Ik trok mijn jas uit, ging zitten en toen zag ik haar op perron 11. Ze droeg open schoenen: een hakje, veel bandjes. De pijpen van haar wijde broek waren rafelig afgeknipt, daaronder zat een andere broek, oranje met lichtblauw. Ze danste. Ze bewoog zoals Chinezen ‘s ochtends bewegen in de parken van wereldsteden. Maar dan tien keer zo snel. Dat kwam misschien door de muziek die via blauwe draadjes naar haar oren ging. Ze… lees meer >>
Voor ik het vergeet, zei mijn vader. Hij bukte tussen een tweezitsbank en een dressoir. Ik was nog geen halve minuut binnen. Toen hij weer rechtop stond had hij twee tasjes in zijn hand. Damestasjes. Eén crème, een melkchocoladebruin. Avondtoilettasjes. Ze zouden niet misstaan in de tv-serie Madmen. Ik herkende ze onmiddellijk. Er zaten kleine slotjes bovenop. Ik ontgrendelde de tasjes. In de bruine zat vulpapier, in de crème een opgepropte krant. Thuis ontwarde ik… lees meer >>
Schuin voor mij aan de andere kant van het gangpad zaten een jongen en een meisje. Ze hadden hun tafeltjes opengeklapt. In het midden van de twee tafeltjes steunde een iPad op het driehoekige beschermflapje en tegen de rugleuningen van de stoelen ervoor. De jongen droeg zijn bruine haar naar voren. Dat zag je wel vaker bij jongens. Ze trokken een muts over hun natte haren en dan droogde het vanzelf zo op. Het meisje… lees meer >>
