Donderdag lag alles nog open, de meerkoeten zwommen overal, alleen tussen het riet was een bruinwit ijsrandje van misschien tien centimeter breed waar de watervogels op konden staan. En nu, op de dag waarop de temperatuur alweer boven nul komt, ligt de hele rivier dicht. De meren verderop ook, hoor ik van een buurvrouw die hier langs het water, langs het ijs, aan het hardlopen is. Weten wij het ook van de buurman? De buurman die tussen ons in woont? Ja zijn dochter heeft ook even bij ons aangebeld om te vertellen dat haar vader acuut is opgenomen in een verpleeghuis ter observatie, de man die een jaar geleden met zijn 82 levensjaren nog over de hele wereld reisde om lezingen te geven over medische kwesties. In de supermarkt hoorde ik gisteren een vrouw vertellen over het schitterende ijs op en rondom de Willem-Alexander Baan, de Olympische roeibaan verderop in het recreatiegebied.
Ik vond afgelopen week een filmpje op mijn laptop, van 10 januari 2009, toen schaatste ik hier en van hier tot voorbij de molens, bijna tot aan de A12 en weer terug, gewoon op die niet heel erg lekker zittende kunstschaatsen die ik ooit voor vijf gulden op een vrijmarkt had gekocht en die ik een jaar of wat geleden tijdens een van mijn grote opruimrondes naar de kerkbazaar had gebracht. Geen schaatsen meer, toch loop ik het dijkje af en schaats op mijn dikke wandelschoenen het rivierijs op, ik dans, ik leg mijn handen op mijn rug en duw mijn benen afwisselend zijwaarts. Dat gevoel, toch even.
Een half uur geleden, toen R en ik onderweg naar de rivier langs de plassen van de Nessepolder liepen ging ik ook al even het ijs op, R volgde. We keken naar de kinderen voor wie dit hun eerste natuurijswinter is. Kinderen schaatsen als vanzelf meestal direct goed: het bovenlijf lichtjes naar voren, iets door de heupen, de knieën licht gebogen, en krabbelen maar. ‘De meeste moeite kost het om je voet recht boven dat ijzer te krijgen,’ zei ik. R kan niet schaatsen. Niemand leerde het hem, iedere jeugd is doorspekt met wrede momenten.
Ik filmde R’s schreden op het ijs, vroeg hem wat hij aan het doen was. ‘Ik loop over water,’ zei hij, ‘dat is een van mijn favoriete bezigheden. Lopen over water. Dat had niemand gedacht, dat Jezus misschien over bevroren water liep.’