En toen rolden er zomaar weer twee bestellingen mijn boekwinkeltje in: De duivelsverzen van Rushdie en De beslissing van Britta Böhler. Böhler stond dit weekend met een groot interview in Trouw naar aanleiding van een nieuw boek.
Omdat de Bruna hier vlakbij dicht is, checkte ik of ik nog ergens pakjes kon afgeven. Ja, in het winkelcentrum aan de andere kant van de wijk zat nog iets dat zich een echt postkantoor mocht noemen en dat nog open leek.
In elf weken tijd had ik acht boeken verkocht. Het liep geen storm, maar ik mocht niet klagen, er waren ondernemers die helemaal geen omzet hadden. Al kon je wat ik deed volgens R – die in de keuken klokte hoelang ik bezig was met inpakken, pakje wegen, naar boven lopen, gewicht invoeren, adreslabel printen, weer naar beneden lopen, label op het pakje plakken – wel omzet maar zeker geen winst noemen.
Ik zou straks met de boeken in een rugzakje naar de andere kant van de wijk lopen, naar de postwinkel, en zo vanzelf mijn ommetje van de dag maken, en daarna bij de Lidl die daar ook zit wat nieuw meel kopen, zoveel als er in dat rugzakje paste, en dan weer teruglopen, wat vast en zeker een tweede ommetje werd. Veel punten vandaag in de ommetjes-app. Winst.