Na de eerste nacht regen voelde ik verwachtingsvol aan de regentonnen. Ze waren niet meer op te tillen of van hun voetstukken te duwen. ’s Middags wurmden we de deksels er vanaf en bogen we onze hoofden over de randen. Voor zat er niet meer dan een flinke bodem in, wat een beetje tegenviel, achter was de ton zeker voor tweederde gevuld, wat neerkwam op drie millimeter regen. Na nog een nacht en een halve dag regen keken we weer en toen zaten ze tjokvol. Als het zo snel ging moest ik misschien toch overloopslangen overwegen, om extra water in de tuin te krijgen. Of was het beter om een druppelslang neer te leggen die het regenwater door de hele tuin bracht? Zoals meestal diende zich na een oplossing weer een nieuw vraagstuk aan. Ik had trouwens speciaal voor vierkante tonnen gekozen, die waren zo rank en slank en pasten zo goed in de hoek, maar na twee dagen regen was er tussen de hoekige boven- en onderkant weinig meer te zien van de vier ribben en bolden de tonnen gewoon rond op, zeker de ton achter met 288 liter regenwater. Heel menselijk.