Inspectie

Op de een na laatste dag van de vakantie was er een hak onder mijn zomerschoen verdwenen. En het binnenvakje van mijn portemonnee was kapot. We fietsten naar het winkelcentrum bij het station. De schoenmaker was open. ‘Ga rustig even een rondje doen,’ zei hij. We deden een rondje. Achterin de halflege lampenzaak zat een vrouw op een stoel. Opheffingsuitverkoopplakkaten op de ramen. Waar de serviezenzaak had gezeten, was nu een make-upwinkel. M&S Mode was nog open. De grote winkel waar Miss Etam had gezeten was nog altijd leeg. Er stond meer leeg, maar we wisten niet altijd meer wat er had gezeten. Het veranderde de laatste tijd snel. Even leek iedere winkel verdrongen te worden door kledingzaken. Maar dat was dus ook alweer op zijn retour. Net buiten het winkelcentrum was een grote Aziatische supermarkt gekomen. Een klein beetje Chinatown. Bij Duifhuizen liet ik mijn huidige portemonnee zien. Uit een la viste de man een vergelijkbare. Klaar. Terug naar de schoenmaker. Een man met een te grote bril en grijs haar spelde een naam en twee jaartallen: 1937, 2016. ‘Met zo’n streepje ertussen,’ zei de man. Hij wist zijn eigen telefoonnummer niet. ‘Morgen,’ zei de schoenmaker, ‘gaat mijn collega ermee aan de slag. Als hij dan vragen heeft, moet hij u kunnen bellen.’ Het graveerwerk kostte 13,20 euro. Mijn nieuwe hakken kostten 11,50 euro.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.