Route

Toen ik de weg overstak zag ik de man met de lange zwartgrijze haren en zwartgrijze baard. Hij inspecteerde de prullenbak voor de kroeg op de hoek die nog niet open was. Ik zie hem hier vaker. Zoals ik mijn vaste tijd en route heb, zo heeft hij die misschien ook. Al zijn zijn haren en baard lang en op het eerste gezicht woest, ze zijn niet onverzorgd. Ook zijn kleren – zwarte broek, zwarte schoenen, zwarte trui – en de zwarte Kipling-rugzak, ogen heel en schoon. Ook de man zelf oogt heel. Hij had de mouwen van zijn trui ietsje omhoog geduwd. Ik zag sterke bruine armen die rechts een grote volle Action-tas droegen, links een verzameling kleinere tassen. Bij de brillenzaak met altijd bijzondere monturen in de etalages keek ik nog een keer om en zag hoe hij op de zebra liep waar ik net had gelopen. De oude man met het cadmiumgele Heinekenkratje heb ik al lang niet meer gezien. Renate vroeg of ik na de vakantie misschien ook op een andere dag zou kunnen, en niet ’s ochtends, maar ’s middags. Dan ontdek ik misschien weer nieuwe mensen. En zij mij.