Anders kijken

‘Kijk je anders naar de samenleving?’ vroeg ik mijn oud-collega die nu persvoorlichter was bij een rechtbank. Ik dacht aan de onlangs uitgezonden aanbevelenswaardige serie van Coen Verbraak over het Openbaar Ministerie waarin meerdere officieren van Justitie aangaven dat ze als gevolg van hun werk alerter om zich heen keken en tasjes dichter tegen hun lijf hielden. ‘Ik voel me heel veilig,’ zei de oud-collega. ‘Ik heb geleerd dat de kans dat mij door geweld iets overkomt buitengewoon klein is.’ Hij keek wel anders naar alle voordeuren. Daarachter voltrok de overgrote meerderheid van het geweld zich: mishandeling en misbruik van bekenden door bekenden. En: criminelen moeten ergens wonen en die wonen dus ook gewoon in een Vinex-wijk en bij jou om de hoek. Ook was hij anders naar sportverenigingen gaan kijken: hockey, voetbal, korfbal, judo, het deed er niet toe. Bij alle verenigingen kwam veel vaker dan hij had gedacht seksueel getint machtsmisbruik door een trainer van pupillen via sociale media voor. Wat hem ook de ogen had geopend: de ongelooflijke hoeveelheid mensen met schulden en de bijna even grote hoeveelheid mensen die die openstaande rekeningen waarschijnlijk nooit kunnen betalen.